ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਜ੍ਯੋਤਿਰੁਦਯ.pdf/103

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

39 ੧ ਕਾਂਡ ਜਯੋਤਿਰੁਦਯ ਕੈ ਸੇ ਦੁਖ ਸਹੋ, ਗਭਸਮਨੀ ਮੇਂ । ਸੁਮਿਰੀ ਆਤਮਾ, ਤੇਰੇ ਪਾਪ ਉਠਾਨੇ ਮੇਂ । ਉਸ ਪਰ ਅਕੱਥ ਦੁੱਖ ਸਹਿਨੇ ਮੈਂ ॥ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਹੀ ਹੈ, ਆਸਾ ਥਾ ਧਨ । ਉਸੇ ਢੰਨ ਪ੍ਰਾਣ । ਭੋਰਾ ਤੂੰ ਬਨ । ਤਮ ਮੈਂ ਫਿਰੋਂ ਕਿੰਉ, ਜੀ ਕੀ ਜੋਤ ਟੋਹਨ ॥ ਸਰਬਸ ਜਾਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੋ, ਭਜਨੋਹਾਰਾ । ਚਣ ਲੇ ਅਰ ਪਾਰ ਤਨ ਅਪਾਰਾ । ਗਹਿ ਲੇ ਮੁੜ ਖਰਚ ਨਾ ਹੋਵੇ ਧਨ ਸਾਰ ॥ ਪਾਪੀ ਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਕਾ ਚ ਸਰ । ਵਹੀ ਉਤਰੇ ਭਵ ਸਾਗਰ ਤੋਂ ਪਾਰ । ਮੁਕਟ ਸੀਸ ਤੇ, ਪ੍ਰਭੁ ਦਰਸ ਨਿਹਾਰ ॥ ਪ੍ਰਭੁ ਈਸਾ ਮਸੀਹ, ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ ਸੱਚ ਧਨ । ਵਿਸੂਸ ਲਾ ਉਸ ਮੈਂ, ਤੂੰ ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ॥ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਉਹ ਇਸ ਗੀਤ ਨੂੰ ਗਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਅਧੂ ਰਅ ਤੁਕਾਂ ਹੀ ਪੜਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਬਸੰਤ ਤਨ ਮਨ ਕੇ ਸੁਦੀ ਰਹੀ। ਅਰ ਛੋਕੜਲੀਆਂ ਤੁਕਾਂ, ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਪੜੀਆਂ, ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਜ ਗਿਆ, ਉਸ ਨੇ ਵਿਚਰਿਆ ਜੋ ਯਿਸੂ ਹੀ ਸੱਚ ਧਨ ਹੈ, ਅਰ ਜੇ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਵਾਂ, ਤਾਂ ਬੜਾ ਹੀ ਅਨੰਦ ਪਾਵਾਂ, ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਇਨਾਂ ਖੂਫ਼ਾਨੀਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ਬੜੇ ਮਿੱਠੇ, ਅਰ ਪਵਿਤ੍ਰ ਸ਼ਬਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਗੀਤ ਉਨਾਂ ਗੀਤਾਂ ਨਲੋਂ, ਜੋ fਯਨfਬ ਗਾਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਵੱਖਰਾ ਹੀ ਹੈ, ਅਰ ਮੇਰਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਮੈਂ ਇਹ ਸਿੱਖਾਂ। ਅਗਲੇ ਭਲ਼ਕ ਉਸ ਨੇ fਪ੍ਰਯਨਾਥ ਨੂੰ ਕੁਛ ਦੇਕੇ ਇੱਕ ਦੋ ਤੂੰ ਉਸ ਥੋਂ ਸਿੱਖੀਆਂ। Digitized by Paniab Digital Library T www.panjabdigilib.org