________________
- ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਜਾ ਜਾਤ ੧੧ ਕਾਂਡ ਜਯੋਤਿਰੁਦਯ ૧૦૧ fਸ ਅਰਥ ਹੈ, ਤਾਂ ਕੁਮਾਰੀ ਅਰ ਪ੍ਰਸੰਨੂ ਬੀ ਉਸ ਰੋਗ ਦਾ ਕਸਣ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਇਹੋ ਹੀ ਸਮਝ ਲਗਦਾ। ਬਸੰਤ ਇਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਪਈ ਪਈ ਸੁਦੀ ਰਹੇ, ਅਰ ਅਚਰਜ ਹੋਵੇ, ਭਈ ਕੀ ਜਾਏ ਮੇਰੇ ਲਈ ਮਰਨਾ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇ॥ ਇਸ ਥੋਂ ਕੁਛ ਚਿਰ ਪਹਿਲੇ ਤਾਂ ਉਹ ਮਰਨ ਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਉਹ ਇਹ ਲੋਝੇ ਕਿ ਜਦ ਲਗ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਧਾਨ, ਅਰ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਦੀ ਸਚਿਆਈ ਦਾ ਨਿਰ ਨਾ ਹੋ ਲ ਵੇ, ਤਦ ਤੋਂੜੀ ਮੈਂ ਜੀਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ, ਤਾਂ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਸੀ, ਕੀ ਜਾਏ, ਜੋ ਇਸੇ ਜੀਉਣ ਦੀ ਇੱਛਆ ਨੇ ਹੀ ਉਹ ਨੂੰ ਆਪਦੀ ਦੇਹ ਦੀ ਸੰਭਾਲ ਕਰਨ ਦਾ ਬਲ ਦਿੱਤਾ। ਗੱਲ ਕਾਹਦੀ ਮਰਨ ਅਰ ਜੀਉਚ ਵਿੱਚੋਂ ਉਸ ਦਾ ਜੀਉ ਪਰ ਬਲ ਹੋਇਆ। ਪਰ ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਾਤੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨਹੀਂ ਹੈਗੀ ਸੀ। ਕਈ ਵੇਰੀ ਉਹ ਅਪਣੀ ਪੋਥੀ ਕੱਢੇ ਪਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਤੁਕਾਂ ਦੇਖਣ ਚੋਂ, ਉਹ ਹੋਰ ਕੁਛ ਨt ਕਰ ਸਕੇ । ਛੋਟੀ ਕਮਿਨੀ ਬਹੁਤਵਾਰ ਆਪਣੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਪੋਥੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਸਹਿਜੇ ੨ ਕਥਾ ਪੜੇ, ਅਤੇ ਆਪ ਹੀ ਅਪਚੇ ਪੜਨ ਉਤੇ ਫੁੱਲ ਫੁੱਲਕੇ ਹੱਸ ਪਵੇ, ਪਰ ਬਸੰਤ ਬੀ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਵੱਲ ਵੇਖਕੇ ਮੁਸਕੜਾਵੇ, ਤਦ ਬੀ ਉਨਾਂ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਰੱਤੀ ਨਾ ਪਰਚੇ। ਸੰਨੂ ਨੇ ਇੱਕ ਵੇਰੀ ਸਕੁੰਤਲਾ ਪੜਨ ਨੂੰ ਜਇਆ, ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਵੱਲ ਕੁਛ ਧਿਆਨ ਨਾ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਤਾਂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਬਾਬਤ ਸੁਣਿਆ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਪ੍ਰਸੰਨੂ ਨੂੰ ਮੰਗਲਸ ਚਾਰ ਪੜਨ ਦਾ ਉਹ ਨਾ ਅਖ ਸੱਕੀ, ਅਪਚੇ ਆਪ ਉਹ ਪੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਕਿਉ ਜੋ ਮਹੀਨ ਛਾਪੇ ਉੱਤੇ ਉਹ ਦੀ ਨੀਝ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਅਰ ਮਾੜੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਤਰਾਂ ਉਹ Digitized by Panjab Digital orary www.panjabdigilib.org
