ਪੰਨਾ:ਟੈਗੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ.pdf/26

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਟੈਗੋਰ ਕਹਾਣੀਆਂ


ਰੌਸ਼ਨੀ ਚੰਗੀ ਲੱਗਣ ਲੱਗੀ।
ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਅਲਮਾਰੀ ਵਿਚੋਂ ਜ਼ਹਿਰ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਕੱਢੀ, ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਬੂੰਦਾਂ ਗਲਾਸ ਵਿਚ ਪਾਈਆਂ ਅਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਪੀ ਗਿਆ, ਫੇਰ....ਆਪਣੇ ਫੁਲਾਂ ਨਾਲ ਲਦੇ ਹੋਏ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਜਾਕੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਲੰਮਾ ਪੈ ਗਿਆ।
ਇਕ ਦਮ ਬਾਹਰ ਸੜਕ ਉਤੋਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀ ਛਣਕ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ, ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਠੰਢੀ ਹਵਾ ਦਾ ਇਕ ਬੁੱਲਾ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬਾਰੀ ਦੇ ਰਸਤੇ ਅੰਦ੍ਰ ਆਇਆ, ਭਿੰਨੀ ਭਿੰਨੀ ਸੁਗੰਧੀ ਨਾਲ ਕਵੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਹ ਫੇਰ ਜਾਗਰਤ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ, ਉਸਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖ੍ਹੋਲੇ ਬਿਨਾਂ ਹੀ ਕਿਹਾ।
"ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਮਲਕਾ, ਓੜਕ ਤੈਨੂੰ ਤਰਸ ਆਇਆ, ਤੂੰ ਆ ਗਈ।"
"ਬਹੁਤ ਸੁਰੀਲੀ, ਅਤੇ ਮਿੱਠੀ ਅਵਾਜ਼ ਉਸਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿਚ ਆਈ, ਹਾਂ, ਕੰਵਲ ਮੈਂ ਆ ਗਈ।"
ਕੰਵਲ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੈਂ ਸੁਫਨਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਉਸ ਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਖਾਂ ਖ੍ਹੋਲੀਆਂ, ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਹੈਰਾਨੀ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ, ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਉਸਦੇ ਅੱਗੇ ਹੁਸਨ ਦੀ ਰਾਣੀ ਖੜੀ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਸਨ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ, ਉਸਨੂੰ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਜੋ ਖਿਆਲੀ ਤਸਵੀਰ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਚੌਖੜੇ ਵਿਚ ਜੜੀ ਹੋਈ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਸ ਦੀ ਮੈਂ ਪੂਜਾ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਅਜ ਜੀਵਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖਨ ਲਈ? ਉਸ ਦਾ ਖਿਆਲ ਇਥੋਂ ਤਕ ਹੀ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ, ਕਿ ਫੇਰ ਉਹ ਹੀ ਸੁਰੀਲੀ ਅਵਾਜ਼ ਉਸਦੇ ਕੰਨਾਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚੀ "ਮੈਂ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੀ ਹਾਂ।"

-੨੬-