ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਘੂਰ ਘੂਰ ਹਾਕਮਾਂ ਨੇ ਘੂਰ ਜਦੋਂ ਕਢ ਦਿਤਾ,
ਰੁਲੀ ਹਿੰਦ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਜਦੋਂ ਆਨ ਸ਼ਾਨ ਸੀ।
ਦੁਖਾਂ ਦੇ ਨਿਚੋੜ ਦੇ ਨਿਚੋੜੇ ਹੋਏ ਹਿੰਦ ਵਾਸੀ,
ਹੋ ਕੇ ਨਿੰਮੋਝਾਨ ਜਦੋਂ ਬਹੁਤ ਘਬਰਾਏ ਸੀ ।
ਓਸ ਵੇਲੇ ਮਾਹੀ ਮੇਰੇ ਅਰਸ਼ ਦਾ ਨਿਵਾਸ ਛਡ,
ਦੁਖੀਆਂ ਦੇ ਦੁਖ ਸੁਣ ਹਿੰਦ ਵਿਚ ਆਏ ਸੀ ।
.................
ਮਹਾਰਾਣਾ ਪ੍ਰਤਾਪ
ਸਾਡੇ ਵਾਂਗ ਨਾ ਡਰਦੇ ਸੀ ਬਿਲੀਆਂ ਤੋਂ,
ਮਨਸੇ ਹੋਏ ਸਨ ਧਰਮ ਈਮਾਨ ਉਤੋਂ ।
ਆਪਣੀ ਕੌਮ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਤੋਂ ਵਿਕੇ ਹੋਏ ਸਨ,
ਦੇਂਦੇ ਜਾਨ ਸਨ ਕੌਮੀ ਨਿਸ਼ਾਨ ਉਤੋਂ ।
ਬਦਲੇ ਕੌਲ ਦੇ ਵਾਰ ਪ੍ਰਵਾਰ ਦੇਦੇ,
ਫਿਤੀ ਫਿਤੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਜ਼ਬਾਨ ਉਤੋਂ।
ਸ਼ਾਹੀਆਂ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾ ਕੇ ਬੜ੍ਹਕਦੇ ਸਨ,
ਸਦਕੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ ਅਣਖ ਤੇ ਆਨ ਉਤੋਂ ।
ਰਹਿਣਾ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਕਬੂਲ ਕੀਤਾ,
ਵੈਰੀ ਸਾਹਮਣੇ ਹੱਥ ਜਾ ਟਡਿਆ ਨਹੀਂ।
ਰਾਣੇ ਝਲੀਆਂ ਸਖਤ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਨੇ,
ਐਪਰ ਸਬਰ-ਸੰਤੋਖ ਨੂੰ ਛਡਿਆ ਨਹੀਂ।
ਚੜ੍ਹਿਆ ਜ਼ੋਰ ਅਕਬਰੀ ਜਰਵਾਣਿਆਂ ਦਾ,
ਸਾਰੀ ਮਿਲਖ ਦੌਲਤ ਥਿੱਤਾ ਥਾਂ ਲੈ ਗਏ।
-੧੫-
