ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਰੋਹ ਵੇਖ ਕੇ ਖਾਲਸਾ ਕੌਮ ਅੰਦਰ,
ਉਹਨਾਂ ਢੋ ਲੀਤੇ ਬੂਹੇ ਬਾਰੀਆਂ ਸਨ ।
ਇਹਨਾਂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਹੀ ਪੰਜੇ ਸਾਹਿਬ ਅੰਦਰ,
ਧਰਤ ਅਤੇ ਅਕਾਸ਼ ਕੰਬਾਏ ਹੈਸਨ ।
ਦੇਹਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇੰਜਨਾਂ ਹੇਠ ਡਾਹੀਆਂ,
ਫੁਲ ਸ਼ਰਧਾ ਦੇ ਭੇਟ ਚੜ੍ਹਾਏ ਹੈਸਨ ।
ਉਹਨਾਂ ਪਿਆਰੇ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਵਣੇ ਲਈ,
ਜਿਗਰ ਚੀਰ ਕੇ ਲਹੂ ਡੁਲ੍ਹਾਏ ਹੈਸਨ ।
ਉਹਨਾਂ ਤੋੜਿਆ ਮਾਣ ਸੀ ਜਾਬਰਾਂ ਦਾ,
ਪੱਟੀ ਸ਼ਹੀਦੀ ਤੇ ਪੂਰਨੇ ਪਾਏ ਹੈਸਨ।
ਏਸੇ ਲਈ ਅਰਜਨ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਤਾਈਂ,
ਹੋਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਇਹ ਜਾਨਾਂ ਪਿਆਰੀਆਂ ਸਨ।
ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਦੇ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ,
ਇਹ ਸਰੀਰ ਤੇ ਥਾਪੀਆਂ ਮਾਰੀਆਂ ਸਨ।
ਓਸ ਥਾਪਨਾ ਚੋਂ ਸ਼ੁਧ ਬੀਰਤਾ ਦੀ,
ਇਕ ਚਮਕਦੀ ਹੋਈ ਫੁਹਾਰ ਨਿਕਲੀ ।
ਓਹਦੀ ਦਮਕ ਅਗੇ ਚੰਨ ਪਿਆ ਪੀਲਾ,
ਸੂਰਜ ਲਈ ਗਰਮੀ ਵਾਲੀ ਤਾਰ ਨਿਕਲੀ ।
ਰੰਗ ਓਸ ਦਾ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਖਿੱਚਦਾ ਸੀ,
ਜਿਵੇਂ ਖਿੜੀ ਹੋਈ ਕੋਈ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਨਿਕਲੀ।
-੪੨-
