ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਹਿੰਦੀ ਰਤਨ ਜਿਹੜੇ ਅਜ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਰੁਲਦੇ ਨੇ,
ਜੜੇ ਜਾਸਨ ਓਦੋਂ ਜਦੋਂ ਕੰਮ ਹੋਊ ਜੜਤਕਾਰੀ ਦਾ ।
ਇਕ ਇਕ ਲਾਲ ਵਿਚੋਂ ਚਕਮਦੇ ਹਜ਼ਾਰ ਲਾਲ,
ਚਿਹਰਾ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਊ ਪਾਰਖੂ ਜੁਆਰੀ ਦਾ।
'ਵੀਰ' ਤੂੰ ਅਕਾਸ਼ ਉਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਤਮਾਸ਼ਾ ਵੇਖੇਂ,
ਜਿਸ ਦਰ ਜਾਈਏ ਓਸੇ ਦੂਰ ਦੁਰਕਾਰੀਦਾ।
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇ ਉਪਕਾਰ
ਅਗਿਆਨ ਦੇ ਵਿਚ ਗਿਆਨ ਦਾ,
ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਾਵਨ ਵਾਲਿਆ ।
ਰਾਹੋਂ ਕੁਰਾਹੇ ਪੈ ਗਏ,
ਰਸਤੇ ਤੇ ਪਾਵਣ ਵਾਲਿਆ ।
ਭਾਰਤ ਦੀ ਬੇੜੀ ਡੋਲਦੀ,
ਬੰਨੇ ਵੇ ਲਾਵਨ ਵਾਲਿਆ ।
ਪਾਪੀ ਛੁਡਾਵਨ ਵਾਲਿਆ,
ਡੁਬਦੇ ਬਚਾਵਨ ਵਾਲਿਆ।
ਰੋਂਦੇ ਹਸਾਵਣ ਵਾਲਿਆ,
ਹਸਦੇ ਖਿੜਾਵਣ ਵਾਲਿਆ ।
ਵੇ ਭਾਗ ਹੀਣੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ,
ਵੇ ਭਾਗ ਲਾਵਣ ਵਾਲਿਆ ।
ਤੇਰੀ ਨਿਰਾਲੀ ਛੁਹ ਤੋਂ,
ਪਾਂਬਰ ਤੇ ਨੀਚ ਤਰ ਗਏ।
-੪੫-
