ਪੰਨਾ:ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਨੋਕ ਤੇ.pdf/55

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
Jump to navigation Jump to search
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਮਥਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸਵਰਨ ਜਿਉਂ ਚਮਕਦਾ ਹੈ,
ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਡਾਢੀਆਂ ਪ੍ਰੇਮ ਖੁਮਾਰੀਆਂ ਨੇ।
ਅਖੋਂ ਲਹੂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਉਹ ਡੇਗਦੇ ਨੇ,
ਚੁਕੀ ਫਿਰਨ ਉਹ ਖੂਨੀ ਪਿਚਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ।

ਬੀਰਾਂ ਬੀਰਤਾ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਅਣਖ ਲੈ ਕੇ,
ਆਪਣੀ ਜਿੰਦੜੀ ਅਣਖ ਤੋਂ ਆਣ ਘੋਲੀ ।
ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਸ਼ਹੀਦ ਨੇ ਕਿਤੇ ਦੇਖੋ,
ਸੱਚ ਕਾਰਨੇ ਆਪਣੀ ਰੱਤ ਡੋਹਲੀ ।
ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਸੂਰੇ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੋਂ,
ਦੇਹ ਆਪਣੀ ਹੈ ਬੰਦ ਬੰਦ ਖੋਹਲੀ ।
ਇਵੇਂ ਸਿਖੀ ਦੇ ਸਚੇ ਪਰਵਾਨਿਆਂ ਨੇ,
ਖੇਡੀ ਗੰਗਸਰ 'ਚ ਖੂਨੀ ਅਜਬ ਹੋਲੀ।

ਉਹਨਾਂ ਰੰਗ ਮਜੀਠੜਾ ਰੰਗਿਆ ਏ,
ਗਲ ਆਪਣੇ ਦੇ ਵਿਚ ਰੰਗ ਚੋਲਾ।
ਤਾਹੀਓਂ ਖਾਲਸੇ ਗੱਜ ਕੇ ਆਖਿਆ ਏ,
ਸਾਨੂੰ ਸੋਭਦਾ ਏ ਮਾਰੂ ਜੰਗ-ਹੋਲਾ।

ਹੋਲੀ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਮਸ਼ਾਹੂਰ ਸਾਰੇ,
ਕਿਹੜੇ ਢੰਗ ਤੋਂ ਹੋਲੀਆਂ ਹੋਂਦੀਆਂ ਨੇ ।
ਅਣਖ ਪਾਲਦਾ ਸਦਾ ਅਣਖੀਲੜਾ ਏ,
ਏਹਦੇ ਮੁਖ ਤੋਂ ਲਾਲੀਆਂ ਚੋਂਦੀਆਂ ਨੇ ।

-੫੧-