________________
ਤਵਾਰੀਖਗੁਰੂਖਾਲਸਾ (੬y , . ਭਾਗ ੧- ਗੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਗੁਰੂਜੀਭੀਏਹਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖਦੇਸੇਮਰਦਾਨੇਦੇ ਸਾਣੇਜਾਪ੍ਰਗਟੇ। ਗੁਰੂ ਜੀਵਾਂਦਰਸ਼ਨਕਰਕੌਡੇਰਾ ਮਨਫਿਰਗਯਾ ਤੇ ਓਹਕੜਾਹਾ ਭੀ ਰੰਢਾਹੋਗੇਆ ਬਾਬੇ ਦੇ ਚਰਨ ਫੜਲਏ,ਗੁਰੂਸੀਓਸਨੂੰਆਦਮੀਖਣਦੀ ਕਸਮਕਰਾਸਤਨਾਮ ਦ੍ਰਿੜਾਪ੍ਰਭੁ ਮਾਰਗਲਾ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਸੰਗਲ ਅਤੁਰੇ,ਮਰਦਾਨੇਨਾਲਬਚਨ ਬਿਲਾਸਕੀ ਰਦੇ, ਬੰਮਾਰਲਦਾ ਖੂਬ ਸੈਲਕੀਤਾ ਫੋਰਤਾਂ ਮਰਦਾਨਾ ਸੈਰਾਂ ਬ ਡਾਂਹਾਥੀ ਆਂ 'ਚੋਂਮਾਂਨੂੰਦੇਖਦੇਖ ਭੈ ਖਾਣੇ ਭੁੱਖ,ਦੁਖਸਹਾਰੇ ਪਰਫਿਛੜਨਦਾਨਾਮਨਾਲਣੇ ਇਕਦਿਨਬਹੁਤ ਭੁੱਖਲੋਰੀ ਬੋਲrਨਿਰੰਕਾਰੀ ਤੁਸੀਣਅਹਾਰੀ ਬਾਲਾ ਸੀ Bਖਧਾਰੀ ਮੇਨੂੰ ਭੁੱਖਦੀ ਬੀਮਾਰੀਏਹਕਮੋਰੱਖੀਹੈ ਯਾਂਤਾਂ ਕੁਛਖਾਣਨੂੰਦੇਹੋਨਹੀਤਾ ਭੁੱਖ ਹਰਲੇਜੋ, ਗੁਰੂਜੀਨੇ ਮੁੱਖਮਯੰਕ ਤੋਂ ਮੁਸਕੜਾਕੇਅੱਕਦੀ ਤਰਫ ਅਸਾਰਾਕਰ ਕਿਹਾਏਸਦੇ ਫਲਖਾਤ,ਮਰਦਾਨੇਆਖਮਾਵਾਹਜਮਾਨ,ਅੱਕ ਦੋ ਫਲ ਜਾਹਿਰਖੁ ਏ ਕੇ ਹੁਣੇਹੀਮੌਤਦੇ ਰਾਹ ਪਾਉਨਲੰਗੇਹੋ ਅਜੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬਾਲ ਬੱਚੇ ਤੇ ਮਿਰਾਸ ਨਾਲ ਮਿਲਕਰਏਸ ਲਫਰਦ ਮਾਨ ਖੁਸੀ ਹੰਸੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ,ਮਹਿਤੇ ਕਾ ਲੂਚੰਦ ਆਦਿਕ ਸਰਬਪਰਵਾਰ ਰਾਏਬੁਲਾਰ ਨੂੰ ਆਪਦੇਉਪਕਾਵੇਰਾਅ ਚਾਰ, ਉਚਾਰਕਰਸੁਨਾਊਗਾ ਮਹਾਰਾਜਨੇ ਫੋਰਕਿਹਾ ਮਰਦਾਨਏਹੀਖਾਨਾਖਾਹ ਪਰਗਾਂਨਾਂ ਬੰਨੀ, ਬਚਨ ਮੰਨ ਚੰਖੇਤਾਮੀਠੇਬਾਦਲੱਖੇ ਪੇਟਕੁਰਖਾਏ ਕੁਫਬਾਂਧ ਮਾਏ ਦੂਸਰੇਨਖਾਣਲੱਗਾ ਕੌੜੋ ਦੇਖ ਨਕੌੜੇਨੂੰ ਨੈੱਕ ਦਿੱਤੇ। ਅਗੇਨਰਬਦਾ ਨਦੀਉਤਰ ਜਬਲਪੁਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਲਾਹੇਰਵੇਖਚਿੱਤ ਕੂਟਆਏ ਜੋ | ਇਰਾਮਚੰਦਰੀਬਨਬਾਸਟਿੱਚ ਰਹੇਸੇ,ਓਥੋਂਦੇ ਸੀਤਲੋਗਾਂਨੂੰਭੀਭਜਨਭਗਤੀਵਿ | ਚਿਤਤਪਰਕਰ ਮਹੀਯਰ ਨਗਰਜੰਗਦੀਰਜਧਾਰੀਵੈਖ ਦਿੱਤਾ ਤੈਯਦੀ ਟੋਕਰੀਪ ਪਹੁੰਚੇਜੋਵੱਡੀ ਮਸ਼ਹੂਰਜਾਗ ਜਾਗੀਰਦਾਰ ਓਸਦੇਬਚ ਗੁਸਾਈਸਵੇਰ ਹਿਣਦੀਹੈ,ਓਥੇ ਗੁਰੂਡੀਨੇਸਬਦ ਬੋਲ ਤਾਂ ਸਬਫਕੀਰ ਆਏਚਰਰਾਕਰਨਲ ਗੇ,ਪਰ ਬਾਬੇਦੇ ਬਚਨਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੁੰਦੀਵੇਖ ਓਹੀਮੰਨਖੜੋਤੇ, ਓਥੋਂਚੱਲਕੇਬਾਬਾਜੀ ਫਰੀਦੜੇਦਾ ਮੇਲਾ ਦੇਖਜਾਵਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਮੱਤੇ ਲਾ ਰਈਮਾਲੇਰਾਜਾ ਦੇ ਮੁਲਕ ਏਹਲਾ ਜੇਠਮਹੀਨੇ ਓਸੇ ਖੂਹ ਪਰ ਹੁੰਦਾਹੈ ਜਿੱਥੇ ਬਾਬਾਰੀ ਸੰਗਲਨਾਲ ਖੂਹਵਿ ਚਉਲਟਾਲਟਕ ਪਰਦਾ ਉਧਾਰੈ ਉਥੇੜੀਏਹਲੋਕਉਮਾਹੈ।ਯਥਾਕਾਗਾ ਕਰੰਗ ਢੰਢੋਲਮਾਹਭ ਚੁਣਖਾ Chebakar, .
- **
may were Digitized by Panjab Digital Librand/ www.paniabdigilib.org
