________________
. . . ਤਵਾਰੀਖਗੁਣੁਖਾਲਸਾ (੧੨੩) ਗੁਰੂ ੧-ਭਾਗ ਜੇਲਰਾਮੂਸੇ ਪੈਰੀਬਰਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸਰੂਪ ਪਰਮੇਦਾ ਦੀਦਾਰ ਕੋਹਤੂਰਪਰਹੋ ਯਾਸੀ ਤੈਸੇਗੁਰੂਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਭੀਏਸਸ਼ੇਸ਼ ਉੱਖੰਡਦੇਸਬਤੋਂਵਡੇ ਉੱਚੇਪ ਰਬਤ ਦੇ ਸੱਤਵੇਂ ਟਿੱਲੇਉੱਤੇ ਬੇਅੰਤ ਬਿਜਲੀਆਂਤੇਸੂਰਜਾਂਵਾਂਗੂ ਚਮਕਦੀਰੌਸ਼ਨੀ ਨਜ਼ਰਆਈਜਿਸਦੇ ਰੇਪਰ ਮਾ ਬਿਲ ਮਹੇਸ਼ਇੰਦ,ਬਰਣ ਕੁਬੇਰ ਮੂਲਈਸਾ ਮੁਹੰਮਦ,ਰਾਮ, ਕਿਝਆਦਿਕ ਅਵਤਾਰਪੈਗੰਬਰਦੇਵਤਾਗੋਰਖਦੱਤ ਦ,ਸਨਕਾਦਿਕ ਧੂ, ਪ੍ਰਹਲਾਦ ਆਵੇਕ ਸਿੰਧ ਰਿਖੀਮੁਨੀਭਗਤ ਬੇਸੁਮਾਰ ਆਤਮਾਨਿਹਾਯਤ ਦਬਦੇਨਾਲ ਹੱਥਜੋੜ ਮੱਥੇਕਾਏ ਹੋਏ ਗੁਰੂਜੀ ਨੇ ਖੜੇ ਦੇਖੇ।ਏਹ ਕਰਤਾਰਦੀਕੁਦਰਤਦਾ ਰੰਗਢੰਗਦੇਖਕਰ ਉਮੰਗਲਜਦ ਗੁਰੂਜੀ ਅੱਗਏ ਤਾਂਓਸਸਤਰੇਤ ਆਨੰਦਸਰੂਪਨੂਰਭਰਪੂਰ ਵਿੱਰੋਆਕਾਸ਼ ਬਾਣੀ ਹੋਈਕੇਹੇ ਨਾਨਕਲੈਰੰਕਾਰੀ ਮੈਂਤੇਨੂੰ ਜੀਵਾਂਦੇ ਉਧਾਰਣਵਾਏ ਸਤਗੁਰੂ ਕੀਤਾਹੈ ਜੋਕੋਈਡੇਰਾਉਪਦੇਮੰਨੇਗਾ ਓਸਦੇਕਲੇਸਤੇ ਬਿਸ਼ੇਸਪਸਬ ਦੂਰਕਰਕੇ ਮੈਂ ਓਸਨੂੰ ਚੌਰਾਸੀਲੰਖਜੋਨੀਦੇਨਰਕਾਂਤੋਂ ਉਧਾਰਕਰ ਬੈਕੁਰ ਨਿਵਾਸਦੇਵਾਂਗਾ।ਜਿਨ੍ਹਾਂਨੇ ਅਨੇਕਜਨਮਧਾਰਕੇ ਪਿਛਲੇਜੁਗਾਂਵਿਚ ਜਪਤ ਕੀਤੇਹਨ ਓਹ ਸਬ ਹੁਣਤੇਰੇਉਪਦੇਸਨੂੰ ਮੰਨਕੇ ਮਾਉਹੋਣਗੇ।ਹੁਣ ਤੂੰਮਾਤਲੋ ਕਵੇਚ ਜਾਹਤੇ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਉਧਾਰਕਰ) . ਏਹ ਹੁਕਮਅਕਾਲਪੁਰਖਦਾ | ਸੁਣਕੇ ਬਾਰ ਬਾਰਨਮਸਕਾਰਕਗੁਰੂਸਾਹਿਬਪਿਛੇਨੂੰਆਏ ਤਾਂ ਦੇਵਤਾ ਪੈ ਬਰ ਸਬਨੇ ਦਰਸਨ ਕੀਤੇਤੇਗੁਰੂਜੀਦੇ ਰੂਪੀਬਚਨ ਸੁਣਕੇਪਮਾਨੇ ਨੂੰ ਆਪੂ ਹੋਏਫੇਰਉੱਤਾਖੰਡਨਿਵਾਸੀਰਿਖੀਮੁਨੀਸਿੱਧ ਸਬ ਗੁਰੂਜੀਦੇਦਰ ਏਹ ਛੋਹਤੂਰਪਹਾੜ ਮਿਸਰ ਮੁਲਕ ਵਿਚ ਬਡਾ ਉੱਹੈ ਮੂਸਾਪੋਗੰਬਰ ਅਪਣੇ ਕੁਟੰਬ ਸਮੇਤ ਜੰਗਲਾਂ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿਚਫਿਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਤੇ ਬਕਰੀਆਂ ਰੱਖਦਾਉਦਾਸੀ ਤੇ ਓਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦੁਧਯਾ ਫਲ ਖਾਕੇ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਤੋਂ ਰੰਬਦੀ ਬੰਦਗੀਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਇਕ ਦਿਨਕੋਹਰਪਰ ਓਸਦੀ ਔਰਤਨੁੱਬਾ ਲਕ ਜੰਮਣਦੇਕਤ ਪਾਲਾ ਲੰਮਾਤਾਂ ਓਸਦੇ ਸੇਕਾਉਣਲਈ ਅੰਗ ਚੂੰਢਨਨੂੰ ਖੂਸਾ ਇਕ ਚਾਨਣੇ ਦੀ ਤਿਰਫ ਗਿਆ ਜਦ ਓਥੇਰੇਆ ਤਾਂ ਓਸ ਚਾਂਦਨੇਵਿੱਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਹੇ ਮੂਸਾ ਤੇਨੂੰ ਪੇਗੰਬਰੀ ਬ ਖਸੀ ਭੁੱਲੋਗਾਂਨੂੰ ਮੇਰੀ ਪਹਿਰਾਨ ਕਰਵਾ ਤੇਰੀ ਵਿਚ ਮੋਰੀਸਕਤੀਵਰਤੇਗੀ ਜੋਕੋਈਤੇਰਾ ਉਪ ਦੋਸ ਧਾਰਣਕਰੇਗਾ ਓਸਦੇ ਗੁਨਾਹ ਐੱਸਬ ਬਖਸ਼ਦੇਵਾਂਗਾ ਏਸੇ ਦੇਨਤੋਂ ਖੂਸਾ ਪੈਗੰਬਰ ਮਸ਼ਹੂਰ ਤੋਰੇਆਪ੍ਰਭੂਨਦਰੀ ਨਦਨੇਹਾਲ ਹੈ ਦੇਖੋ ਅੱਗਲੈਣਗਏ ਨੂੰ ਪੇਗੰਬਰੀ ਦੇਦੇ ਤੇ ਗੁਰੂਜੀਦਾ ਭੀਬ ਚਹੈ| ਅਣਮੰਗਿਆ ਦਾਨਵਜੀਵੰਡਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ) Digitized by Panjab Digital Library, www.panjahdigilib.org
