________________
ਭਾਗ “ਗੁਰੂ (੧੭) ਤਵਰੀਖਗੁਰੁਖਾਲੜਾ ਨੂੰ ਦੇਖੂਹੋਏ ਖੁਲਮ ਸਹਰ ਆ ਉਤਰੇਓਥੇ ਰੌਸਨਜ਼ਮੀਰ ਨਾਲ ਗੋਲ ਕਰਕੇ ਬੁੱਤਬਾਮੀਏ ਦਰੇਦਾ ਸੈਕਰਦੇ ਹੋਏ ਜਮਾਲਕਦਰੀਏਲੰਘਕੇ ਫੱਗਣ ਮਹੀਨੇ {੧:੧੫੭ਬਿਨੂੰ ਕਾਬੁਲ ਤੋਂਲਹਿੰਦੇ ਦੋਸ਼ੀਲਾ ਜਿੱਥੇ ਪਹਾੜੀਉ ਬਾਰਸ਼ਾਹਦੇ ਮਹਲ ਮਸੀਤ ਸੰਗੇਮਰਦੇਹਨਤੇਬਾਗਵਿਚ ਬਾਬੇਦਾ ਬੜਾ ਪੱਥਰ ਦਾ ਬੁਨਿਆ ਹੋਯਾਹੇ ਆਉੱਤਰੇਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਵੇਲੇ ਭੈਰੋਂਗਵਿਚ ਬਾਬੇਤੇ ਮਰਦਾਨੇ ਨੇਜਦ ਸਬਦਗa ਵਿਆ ਤਾਂਘੰਡਾਹੇਡੇਗਦੀਤਰਾਂ ਸੁਣਕੇ ਮਹੋਆਤੇ ਆਇਸਲਾਮਕੀr ਬਾਬੇਵੈਇਲਾਹੀਰਦਾਦੀਦਾਰਕਰ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਯਾ,ਰਤਨਤੇ ਮੇਵੇ ਭੇਟਾ ਰੱਖੇ,ਬਾਬੇ ਖਮਾ ਅਸੀਵੈਰਾਗਬੇਬੇਕ ਸਤ, ਸੰਤੋਖ, ਧੀਰ ਧਰਮ ਏਹਰਤਮਰੱਖਦੇਹਾਂਤੇਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰੇਮਭਜਨ,ਭਗਤੀਮਾਨਏਹ ਮੇਵੈਰੱਖਦੇਹਾਂ,ਤੇਰੇ ਪੱਥਰ ਸਾਡੇਕੰਮਨਹੀਂ ਬਾਦਸਾਹਨੇਅਰਜਕੀਤੀਤੁਸੀਬਰਕਰੋ ਮੇਂ ਹਿੰਦੁਬਾਨਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਹੋਵਾਂ ਤਾਂ ਜਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੁਖ,ਮਾਉਂਦੈਟਾਂਕੇਲੋਦੀਪਠਾਣਦੇ ਹਾਕਮਅਤੀਅੱਪਈ। ਇਕ ਅਮੀਰ ਨੇ ਚਾਲੀਐਊਹਾਂਦੇਭਾਰ ਰਾਉਲ ਪੁਵਾਏ ਤੇ ਸਾਂਭਰੀ ਫੇਰਇਕ ਸੌਦਾਗਰਨੇ੧੫ਤੁੰਬੇä |zਕੇ ਪਾਏ ਤਾਂ ਭੀਨਾਂ ਭਰੀਬਲਾਗਰਦਾਨਖੀਰਨੇ ਪੰਜਮੁੱਠੀ ਚਾਉਲਤੇ ਏਕਤੂੰਬੀਹਲਕੀ ਨਾਲ ਕੁਰ ਦਿੱਤੀਤੇ ਤਿੰਨਾਦੇਨਤਕ ਓਹਏਥੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਦੋਗkਰੋ ਲੋਕਖਾਂਦੇ ਰਹੇ ਪਰਏਹਨਾਂਮੁਰੀਦ ਓਹਗਏ ਤਾਂ Bਨਿਖੁੱਟੀਬਲਾਗਰਦਾਨ ਗੁਰੂਨਾਨਕਜੀਨਾਮਓਸਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋਏਥੇਮਜਾਰਹਰਤੋਂ |xਕੋਸਪਰਦੱਖਣਵੰਲਮੇਰਨਾ ਸ਼ਹਿਰ ਪਰੀਆਂਦਾਹੈ ਜੱਥੇਬੂਰੀਜ਼ਮਾਪਰੀਪਸ ਤਾਜੁਲਮਲੁਕਰੇ ਆਸੀਪਏਹਗੁਲਬਕਾਵਲੀਦੇ ਕਿਸੇ ਵਿਚ ਹੈ। {੧ ਖੁਲਤੋਕੋਸ ਪੂਰਬ ਚਕਾਂਵਦੇ ਪਹਾੜਵੇਰ ਇਕ ਗਊਟਰਪਹਾੜੀਦੀਕਰੋ ਜਲਦੀ ਨਿਕਲਦੀਹੈ ਓਸਨੂੰ ਹਿੰਦੂਤੁਰਕਗੰਗੋੜੀਬੋਲਦੇਦਨਾਤੇਵੇਹਧਾਰੇ ਬਹੁਤ ਮੋਲਾਲ ਪੱਥਰਸੇਵਾਲੇ | ਪਰ ਪੈਂਦੀਹੈ ਬੈਸਾਖੀ ਤੇ ਰੱਖੜੀਨੂੰਮੇਲਾਭਰਵਾਹੇਬਾਣਿਆਪੈਕੇਜਦਕੋਈਮੁਸਲਮਾਨਏਸਵੇਹੇਠਾਂ ਨਾਵਣਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਏਹਧਾਰਸੁੱਕਜਾਂਦੀਹੈ।ਏਸੇਤਰਾਂ ਹਰਵੈਮੁਲਕਵੇਰ ਨੂੰ ਸ਼ਹਰਦੈਪਾਸਅਰਾ ਬਾਨਉੱਤੇ ਗੁਫਾ ਵਿਚੋਂ ਧਾਰਾ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ।ਇਸਪਾਣੀਠੰਢਾਹੇ ਪਕਣਕ,ਉਲ ਜੇਕਰਸਾਢੇਵੱਚ ਬੰਨਕੇ ਪਾਈਏਤਾਰਿੱਝਦੇਹਪਏਥੇ ਦੇਵੀ ਗੁਫਾਭੀਹੈ ਜਿਸਦੇ ਦ੍ਰਿਸ਼ਨਨੂੰਕੁਰਾਤਨਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤਲੋ। ਰੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਭੀਏਸ ਜੰਗ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇਹਤਅਤੇਅਦਬਕਰਦੇਹਨ। | ਬੱਤਮੀਏਵੇ ਪਰਬਤ ਨਾਲ ਪੰਜਮਰਦ ਇਕਵੀਂ ਥੀਸ੨ ਹੱਥੋਂਉੱਤੀਆਂਤੇਚੌੜੀਆਂ ਮੂਰਤਾਂ ਪੱਥ| ਵਿਚ ਉਕਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂਹਨ ਹਿੰਦੂ ਪਾਂਡਵਾਂਦੀਆਂਤੇ ਤੁਰਕ ਦੇਦੀਆਂਆਖਦੇਹਨਾਏਨਾਂ ਨੂੰ ਮੀਰ ਤੋੜਨਲੱਸੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਬਿਘਨ ਪੈdਆ।ਤਦੇ ਤੋਂਡਰਵਾਹੁਣ6ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਤੋੜਵਾਹੀ।ਏਥੋਂ੭ } ਕੋਸਪਰਾਏਕ ਸਮੇਪਣੀਐਸਾਹੇ ਕਰੁਲੀਆਂਕਰਨਲਦੰਦਾਂਤੇਦਾਰਾਂਦੀ ਬੀਮਾਰੀ ਦੂਰਹੁੰਦੀਹੈਏਥੇ ਇਕਬੂਟੀਭੀਹੇ ਜੋਸ਼ੇਰਪਰਬੰਨਣਨਾਲ ਆਰਾਮਉਦਾਹੈ। ,' • •੧੩ -੬) Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org
