________________
ਤਵਾਰੀਖਗੁਰੂਖਾਲਸਾ (੧੬੩) ਭਾਗ-ਗੁਰੂ ਹਕੀਕਤ ਦੱਸੀਤਾਂ ਸ਼ਾਹਨੇਮੀਖਮਾਵਾਜ਼ੇ ਆਪਣੇ ਮੁਰਸ਼ਦਮਰਦਾਨਸ਼ਾਹ ਅਲੀਨੂੰ ਭੇ ਮਾਓਸਨੇ ਕਾਬਲਵਿਚ ਬਾਬੇਜੀਨੂੰ ਦੇਖਮਾਸੀ ਦੇਖਣਸਾਰ ਪੰਜਾਲੈਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਾਹਦੇਤੰਬੂਰ ਲੈਗਿਆ।ਬਾਬਰਨੇਭੀ ਏਨੂੰਸਿਣਕੇਅਦਬਨਾ | ਲਸਣਲਾਮ ਕੀਤਾਸ਼ਾਹ ਕਾਬੁਲਰ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀਕੇਏਦੌਲਤਦੁਨੀਆਂਦੇ ਗਾਹਕ ਨਹੀਂ ਏਸਕਰਕੇ ਸਮਰਕੰਢੰਗ ਉਦੀਬੁਟੀਸਮਝਕੇਰੁਮਾਲਵਿਚ ਏ | ਕਮੁੱਠਪਾਈ ਤਾਂ ਬਾਬੇਜੀਨੇਓਸਦੀ ਬੱਧਾਦੇਖ੪ਹੋਕੇ ਬਚਨਕੀਤਾ ਇਕਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਦੁਸਰੀਪਾਈ ਤਾਂ ਦੂਸਰੀਬਾਦਸ਼ਾਹੀਏਸੇਤਰਾਜਦ ਸੰਤ ਪੁਲ਼ ਬਾਦਸ਼ਾਹੀ ਬਰ ਸੱਤ ਮੁਡੀਆਂਪਾਂਉਦੇੜਕਦੇਈਗਏ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇਨੇਰੁਮਾਲ ਚੰਕਲੀਤਾ ਪਰਕੱਠਾ ਕਰਦੇ ਆ2ਛੇਤੀਨਾਲ ਬਾਬਰਨੇ ਹੋਰ ਭੀਦੋ ਨਵਾਰੀ ਪਾਤੀ, ਏਕਰਕੇ ਬੱਬਰਦੀਸ ਤਾਨਨੇਬੂ ਚੰਗੀ ਤੇ ਤਿੰਨਰਾਰਪੁਲ਼ ਥੋੜੀ੨ਬਾਦਸਾਹੀਦਦੀਕੀਤੀ।ਏਹਕਥਾ ਜਨਮਸਾਖੀ ਵਿਚ ਲਿਖੀਹੈ।(ਧੂ ਬੋਲੇਸਹਜ ਸੁਭਾਇਮਾਧੂਦਾ ਬੋਲਬ੍ਰਿਥਾਨ ਜਾਏ ਕੇਜੋ ਹੋਣੀ ਹੈਸੋਈਬਾਣੀਸੰਤਦੇਮੂੰਹੋਂ ਨਿਕਲਦੀਹੈਬਾਬਰਤਾਂ ਓਥੋਂ ਲਾਹੌਰ ਵੜੇਕਰਦਿੱਲੀਨੂੰਗੋਆਤੇ ਬਾਬਾਜੀ ਬੈਸਾਖਸ:1੫੭ ਏ:ਅਪਣੇ ਪਿੰਡ ਕਰਤਾਰਪੁਰਜਾਰਹੇਗੁਰੂਜੀਕਾ ਆਉਣਾਸੁਣਕੇਬੀਬੀਨਾਨਕੀਤੇ ਸਿੱਖ ਸੇਵਕ ਮੁਗਲਮੀਰ ਤਹਿਮੂਰਜੇਸਨੂੰ ਤਿਮਰਲੰਗ ਆਖਦੇਹਨ ਓਸਦੇ ਪੜਪੋੜੇ ਦਾ ਬੇਟਾ ਤੇ ਚੰਗੇਖਾਂ ਮੁਗਲਖਾਨ ਦਾਨਦਾ ਹੇਤਾ ਤੇ ਸਮਰਕੰਵਤੇ ਬੁਖਾਰੇਦਾਬਾਦਸ਼ਾਹ ਏਹਬਾਬਰ ਹੋਯਾਹੈ।ਫੇਰ ਸੰ:੧੫੬੨ ਬਿ: ਵਿਚ ਕਾਬ ਪੜਾਣਾਡੋ ਛੁਡਾ ਕੇ ਓਥੋਂਵਾਭੀਮਾਲਕ ਬਣਾਈਮਤ੧੫੭ਇਰ ਹਿੰਦੁਪਰ ਚਨਆਯਾ ਪਰ ਮੂਦੇ ਪਾਸੋਂ ਆਕੇ ਮੁਰਗਿਆਂ ਯੱਕੇਛੋ ਮੁਲਕਬੇਦਖਸਾਂ ਪਈਰਾਨੀਚ,ਆਏਸੇ ਓਧਰੌਨਿਰਮ ਦੇਹਹੋਕੇ ਸ:੧੫੭< ਫਿਰ ਕਲੌਖ ਅਸਵਾਰਲੇਕੇ ਫੇਰਦੌਲਤਖਾਲੋਦੀ ਸੂਬੇ ਪੰਜਾਬਦੇਬੁਲਾਉ ਟੈਂਪਰ ਆਯਾ ਤੇ ਲਾਹੌਰ ਲੰਟਕੇ ਅੱਗ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਜਦਦੈਪਾਲਪੁਰਾਲੇਖਣਾਨੂੰਕਲਕਰਕੇਸ ਰਹੰਦ ਪਾਸ ਗਿਆ ਤਾਂ ਦੌਲਤ ਖਾਂ ਬੇਗੜਬੈਠਾ ਤੇ ਬਾਬਰਓਥੋਈ ਮੁੜਪਰੰਤ ਲੰ:੧੫੭ ਬਿ: ਤੀਬਰੀਵਾਰੀ ਫੇਰ ਆਕੇ ਸੈਦ ਅਰਥਾਤ ਏਮਨਾਵਾਦੀਏ ਪਠਾਨੂੰਸਣੇਸੁਹਿਰਕਤਲਕੀਫੇਰ ਲਾਹੌਰ ਸਰਹੰਦਫਤੇਕਰਦਾ ਹੋਯਾਪਾਨੀਪਤ ਪਹੁੰਏਥੇ ਇਕ ਲੱਖਸਰ ਤੇਮਾਦਾ ਤੇ ਇਕ ਹਜਾਰ ਸੰਹਾਬੀ ਲੈਕੇਇਬਰਾਹੀਮਖਾਂ ਲੋਦੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਵਿਲੀਵਾਲੇਠੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕੀਤਾ।ਬਾਬਰਦੇ ਨਾਲ ਕਲ੧3 ਹਜਾਰਚਣੌਤੀਰੰਦਾਜਸੇ ਫੜੇਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੇ ਹੱਥ ਇਬਰਾਹੀਮਸੋਲਾਂ ਹਜਾਰਬਤe ਦਸਮੇਤ ਜੰਗਟਿਮਾਰੀਆ ਉ:੬੩ਹਿਜਰੀਨੂੰਬਾਬਵੈੱਲੀਤੇ ਆਗਰੇਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਆਫੌਜ ਨੂੰਬਹੁਤਰੁਪਯਾ ਵੰਮਾ ਤੇਕਾਬਲਦੇ ਸਾਰੇ ਮੁਲਕਵੇਚਜੀਜੀ ਪ੍ਰਤੀ ਏਕ੨ਰੁਪਯਾ ਦਿੱਤਾ | ਤੇ ਇਕਕੰਡਾ ਰਤਨਾ ਦਾ ਜਸਥਿਚ ਇਕਹੀਰਾ 02 ਰੱਤੀਵਰਨਦਾਸੀਅਪਨੇਬੇਟੇ ਸਿੰਮਾਊਨੂੰਵੱਤਪਏਸ਼ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
