________________
ਭਾਗ -ਗੁਰੂ (34) ਤਵਾਰੀਖਤਰੁਖਾਲਸਾ ਮਾਂਹੀਮਾਪਤਾ ਭਾਈਬੰਧਪਕੋਕਾਹੂਕੋਨਾ ਪੁਨਹ ਚਿੰਤਾ ਕੀ ਕੀਜੀਐਜੋਅ ਨਹੋਨੀ ਹੋਇਇਰ ਮਾਰਗ ਸੰਸਾਰਕੋ ਨਾਨਕ ਥਿਰਨਹੀ ਕੋਏ॥ ਪੁਨਹ ਰਾਮ ਗਯੋਰਾ ਵਣਗਯੋ ਜਾਕੋ ਬਹੁਪਰਵਾਹੁਨਾਨਕ ਥਿਰਕਫੁਨਹੀਂ ਸੁਪਨੇਮੋਸੰਸਾਰਮਜੋਉ ਪਰਸ਼ੋਬਿਨਸਹੈ ਪਰੋ ਆਜਕੇ ਕਲਾਨਾ,ਕਹਰਿਗੁਨਗਾਏਲੇਫ਼ਾ ਸਗਲ ਜਾਲਾਏਹਸਬਦ ਸਲੋਕ ਸੁਣਕੇ ਆਜੇ ਅਬਦੁੱਲਾਖਾਂਦਰੋਗੇਸਮੇਤ ਕੋਤਵਾਲੁਸਿਪਾਹੀ ਸਬ ਗੁਰੂਕੇਮੀਬਣ ਗਏਏਸੇ ਸਮੇ ਗੁਰੂਨੇ ਪੰਜ ਪੈਸੇਏਕਨਾਲੀਯੇਰਗੁਘਾ ਈਦਾ ਮਰਾਤਬਾ ਦਸਮੇ ਗੁਰੂਵਾਲ਼ੇ ਭਾਈਗੁਰਦਿੱਤੇਵੇਹੰਬਆਨੰਦਪੁਰਨੂੰਤੋਗਦੇ। ਅੰਤਨੂੰਜਦਗੁਰੂਜੀਨੇ ਔਰੰਗਜੇਬਦੋਆਬੇਕਲਮਾਨਾ ਪਾਟੇਆ ਤਾਂ ਓਸਨੇਰਦਈਡਾ ਲਮਨੇਜਲਾਲਵੀਨਜ਼ਲਾਲ ਸਮਾਣੇ ਸੰਯਦ ਨੂੰ ਗੁਰੂਦੇਕਤਲਵਾਲ਼ੇਭੇਜਦਿੱਤਾ ਥੇਹੁਣ ਸੀਸਗੰਜਗੁਰੁਵਾਰੇ ਵਿਚ ਬੋਹਬੁੱਛਦੇ ਓਸ ਹੇਠਾਂ ੧%ਮੱਸੁਦੀ | |ਪੰਜ :੧੭੩੨ ਬੇ ਨੂੰਹਮੇਸ਼ਾਂਦੀਤਰਾਇਸ਼ਨਾਨਕਰਕੇ ਪਾਠ ਕਰਨਲੱਗੇ, ਜਿਸਟਰੂ ਜਪਜੀਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਕੇ ਭੋਗਪਰ ਸੀਸ ਨਿਵਾਯਾ ਤਾਂ ਜਲਾਲਦੀਨਜੰਲਾਲ ਬੇਰ ਹਮਨੇ ਧxਨਾਲੋਂ ਸ਼ੇਰ ਜੁਦਾਕੀਤਾ।ਰਕੀਕੰਹਿੰਦੁਬਾਰੋਅਫਗਾਨਾਂਦੀਬ ਦਸ਼ਾਹਤਵੀਜਡਕੱਟ ਸਿੱਟੀ ਸਾਰੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਅੰਧੇਰਾ ਤੋਰੇਆ ਮਾਨੋਦੁਨੀਆਦਾ ਦੀ ਬੁਝ ਗਿਆ ਕੰਧਾਂ ਭੀ ਕੰਬਉੱਠੀਆਂ ਦੇਵਮਾਨੇ ਫੁਲ ਬਰਸਾਏ, ਸਬਨਾਂ ਤਰਫਾਂ ਤੋਂ ਹੈ। ਦੀਆਵਾਜ਼ਆਵਣਲਗੀ ਬਦਲਡੀਹੰਝੂ ਭਰਮਾਏ ਪੱਥਰ ਭੀਮੋਹੋਗਏ,ਕੋਈਟੋ ਦਾ, ਕੋਈਟਦਾ, ਕੋਈ ਕਹਿੰਦਾਏਹਕੀ ਹੋਯਾ,ਬਾਦਸਾਹਦਾ ਬੇੜਾ ਗਰਕਹੋਯਾ,ਜਿਥੇਕੋ, ਈਸੀਓਥੇਹੀ ਖੜਾ ਰਹਾਰਿਆ ਕਲਮ ਭੀ ਲੇਖ ਰਹ ਗਈ ,ਰੱਬਹਾਨੇਓਸਕੰਬ ਬਾਦਸ਼ਾਹਰਾਕੇਸਾਪੱਥਰ ਦਿਲਸੀ ਜਿਸਨੇਐਸਾ ਹੁਕਮਾਦਿੱਤਾ। ਰੌਲਾਤਾਂ ਪੈਗੇਆਸੀ ਏਸੇ ਅਫੜਾ ਤਫੜੀਵੇਰ ਭਾਈਜੀਉਣਨਾਮੀਮਜੂਬਸਿੱਖ ਨੇ ਐਸੀ ਚਾਲਾਕੀ ਕੀਤੀ ਕੇ ਸਬਨਾਂ ਦੀਅੱਖੀਘੱਟਾ ਪਾਕੇ ਸੀਸ ਉਠਾ ਕੇ ਆਨੰਦਪੁਰ ਨੂੰ ਤੁਰਿਆ। - ਏਧਰ ਕੋਤਵਾਲਨੇ ਸਿਰਹੋਰ ਨੂੰ ਫੜਨਵਾਉ ਗੁਰੂਦਾ ਧੜ 4ਖਾਜੇ ਅਬਦੁਲ ਨੂੰ ਗੁਰੂਜੀਦੇ ਸਬਦਾ ਐਸਾ ਅਸਰਹੋਯਾਜੋ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਗੁਰੂਦਸਮੇਂਪਾਤਸ਼ਾਹਪਾ ਹਿਕੇ ਧਰਮਦੀਹਕੀਮੀਕੀਤੀ ਤੇ ਓਦੋਹੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨੀ ਛੱਡਤੀਏਸੋ ਬੇਟਾ ਗੁਲਾਮਅੱਬਾਸ ਨਵਾਬਕਪੂਸਿੰਘਪਾਸਾਰੇਹਾ ਏਸੇਵਾਪਤੋ ਹਕੀਮਦਮੁਹੰਮਣਖਾਂਕਸਬੇ ਖਰਣਜੈਲੇ ਅੰਬਾਲੇਰਹੋ। Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdiqilib óra
