________________
ਭਾਗ-ਗੁਰੂ ਤਰੀਖਗੁਰੁਖਾਲ ਬੋਲੀਆਂ ਦੀ ਬਰਖਾ ਹੋਈ ਮਾਰ ਮਾਰ ਦੀ ਪੁਕਾਰਮਚਗਈ ਮਾਰੂਗਵੇਜੁਝਾਊ ਬਾਜੇ ਜੁਝੇ ੨ ਪੁਰਨੇਲਗੇ ਤਿਰਛੇ ਬਰਛੇਘਲਰ ਧਸਣਲੱਗੇ, ਤਲਵਾਰਾਂਬੇਹੁ ॥ ਲੀਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਚਮਕਣ ਲੱਗੀਆਂ।ਓਧਰ ਪਹਾੜੀਜੇ ਤੇ ਏਧਰਸਿੱਖਾਂਨੇ ਪੰਜਫ਼ਿਜ਼ : ਗਾ ਮੋਹਰੇ ਬੰਧਕੇਲਣਾਈਲਈਹਿਬਚੰਦਨੇਭੀਖਨਖਾਵੇ ਮੋਰਚੇ ਨੂੰਜਾ ਦੇ ਯਥਾ ਬਚਿੱਤ ਨਾਟਕੇ ਸ਼ੀਮੁਖਵਾਕ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ੧Cਸੁਸਾਹਿਬੰਫੈਦਖੇੜੀਖਿਤਾਣੀ ਹਨੇਖਾਨ ਖੂਨੀਖੁਰਾਸਾਨ ਭਾਨੈ॥ ਜੇਤੇ ਹੱਯਾਤਖਾਂ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰਦਵਾਂਉਦਾਰਾਲਿਆ| ਆਂਵਦਾਸੀ ਓਸਦੇ ਅੱਗੇ ਕ੍ਰਿਪਾਲਚੰਦ ਆਊਆਤੇਸਸੇਰਦਉਗਘੋਟਣਾਸੋ ਦਾ ਚੁੰਮਾਂ ਤਾਂ ਓਸਨੇ ਸਰੋਹੀਰਲਾਈ ਪਰਕ੍ਰਿਪਾਲਦਦੇ ਸੋਟੇਨੂੰਗਕੇ ਹੋਈ ਕ੍ਰਿਪਾਲਚੰਨੇ ਉਲਕੇ ਐਸੀ ਕੁਤਕੁਮਾਰੀ ਤੌਲੇਮੇਡੇਨੂੰ ਟੋਟੇਕਗਈ ਯਥਾ( ਤ੍ਰੈਮਾਲੋਕੋਪੀਯੰ ਕੁਤਕੰਬੰਭਾਰੀਹਰੀਖਾਨਾਯਾਤ ਕੇਸੀਸਲਾਰੀਉਨੀਵੇਂ ਛੰਕਵੀ ਜੋਰੀਨੇਮਾਖਨੇ ਅੱਟਕੀਕਾਨਫੋਰੀ॥ ਰਹੱਯਾਤਖਾਰੇ ਆ ਤਾਂਨਜਾਬਤਖਾਂ ਘੋੜਾ ਛੇੜਕੇ ਆਯਾ ਪਰਦੀਵਾਨਨੰਦ ਨੇਰੋਕਲੀ( ਨੰਦਚੰਦੌਕੀਕੋਪ ਭਾਟੋ ਲਗਾਈ ਬਰਫ਼ੀਕ੍ਰਿਪਾਣੰ ਸੰਭਾਰੋ ਨਜਾਬਤਖਾਂ ਓਸਦੀ ਬਰਫ਼ੀਦਾਜ਼ਖਮਖਕੇ ਜਦ ਲ ਚੱਲਤਾਂ ਚੰਦੇਰੀਵਾਲਾ ਰਾੜਾ ਗਾਜੀਚੰਦ ਆਪ ਣੀ ਫੌਜ਼ਦਾ ਤੈਮਲਲੈਕੇ ਮੇਘਦੀਡਰਾਂ ਗੱਜਦਾ ਹੋਯਾ ਆਕੇਤੀਰ ਗੋਲੀਬਰਸਾਉਂ ਲੰਗਾਸਕਰਕੇਖਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਕੁੱਲ ਗਈਆਂਪਸਾਂਗਾਣੇ ਤੇ ਨਰਾਇ ਨੇ ਬਾਂਹੀ ਰੰਚਪਦੇਗਾਸੁਰੰਗਮੋਟੂਕਣੂਕੇ ਦੇ ਮਾਰਸੁਦੀ ਏਲੇਥਾਭਾਈਸੰਗੋ ਤੇ ਨਜ਼ਾਬਤਖਾਂ ਬਰੈਗੋਰਸ਼ੋਰ ਨਾਲਲਵੇਂ ਹੋਏ ਕੇਵਾਰੀਜੁਗਏ (ਦੋ ਮਾਰਨਜ਼ਾਬਤਖਾਨਕੋ ਸੰਗੋਜੁਝੇ ਜੁਝਾਰ॥ ਨਜ਼ ਬਤਖਾਂਨੂੰ ਮਰੇ ਦੇਖ ਰਾੜਾਹਰੀਚੰਦ ਹੰਡੂਰੀਆ ਜੋਬਤੀਰੰਦਾਜਬੀਜੋਰਸ਼ੋਰਨਾ ਲ ਖੇਤਾਵੇਚ ਨਿਕਲ ਤੇ ਮੋਹ ਦੀ ਤਬਾਣਬਰਸਾਏ, ਬਹੁਤ ਜਵਾਨ ਤੇਘ ਵੇ ਮਾਰੇਏਸਨੂੰ ਜੀਤਲੜੇਜ਼ਾਤੋਵ ਦੋਵੇ ਜੋਧੇਖੂਬਲਰਸ ਹੁੰਦਮਾਤੇਮ ਲੋਹਤਾਤਹਾਂ ਜੀਤ ਹਰੀਦ ਕੁਮਦੇਵੈ ਐਮਾਸੁਗੰਧਾ a) ਜੀਤਮੱਲਤੇ ਹੈਂ ਮਰਤੋਂ ਗੁਰੂੜੈਡੀਬੀਰਰਸ਼ ਜਾਰਮਾ ਤੇ ਪਹਾੜੀ , ਆਂਖਰਤੀਰਾਂ ਦੀ ਬਰਖਾਕਰਕੇ ਬਿਹਬਲ ਕਰਤੇ ਤਫਤੇਸਾਹਬਿਨਾਜੰਗ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
