________________
ਤਵਾਰੀਖਗੁਰੂਖਾਲਸਾ (੩੩੭). ਚਕੋਰਜੰਗ ਅਵਤਾਰਯਾਪੈਗੰਬਰਟਿਚ ਭੀਨਹੀ ਹੋਈਦੇਖੋਅਵਸੀਨੇ ਅਪਣੇ ਰੇ ਭਾਈ ਲਛਮਨ ਮੋਗਨਾ ਹਾਰਕੇਸਰਜੂਨਦੀ ਦੇਹਮਾਗਦਿੱਤੀ ਤ੍ਰਿਮੀਨੇਪੁੱਤ,ਪੋਮਾਂਦਾ ਦੁਖਨਾਸਹਾਰਕਰ ਓਸੇਨਬਾਧਿਕਦੇ ਹੱਥੋਂ ਖਾਣ ਦਿੱਤੇਬਾਸ਼ੇਰੀਬਨੇਗਨੀ ਗਣਰ ਪੱਥਰ ਬੰਨਕੇ ਡੁਬਣ ਗਏ।ਏਸੇ ਤਰਾ ਹੋਰ ਅਨੇਕਾਂਦੀਦਸਾ ਇਤਿਹਾਸ ਵਿਖਾਇਰਹੇਹਨਾਪਗੁਰੂਗੋਬਿੰਦਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬਜੀਦਾਇਤੇਹਾਸ ਸਾਬਤ ਕਰਦਾਹੈ ਕੇ ਓਹਨਸ਼ਾਹੀਸਾਮਾਨਤੇਜਾਨ ਕੁਰਬਾਨਕਰਨੇਵਾਲੇ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਸਿੱਖ,ਮਾਤਾ ਤੇਇਸ਼ੀਆਂਪੁੱਦੇ ਯੋਗਹੋਣੇਕਰ ਜਰਾ ਅਧੀਰਜੀਤੇਕਮਹੌਸਲੇ ਨਹੀਂ ਹੋਏਏਹਸ਼ਕਤੀਓਨਾ ਵਿਚਹੀਦੇਖੀੜ੍ਹੀ ਇਹੋਮਮਾਨਦਾ ਪ੍ਰਤੱਖ ਲੰਮਣ ਸੂਰਜਵੀਰਾਂ ਚਮਕ ਰਿਹਾਹੈਅਫਸੋ ਸਹੇ ਓਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂਪਰਜੇਹੜੇ ਫੇਰਗਲਤਦੀਨੀਂਦਰੋਂਅੱਖੀਆਂਨਹੀਂਪੁੱਟਵੇਤੋ | ਓਦੇ ਸੱਚੇ ਬਰਨਾ ਪਰਕਾਯਮਨਹੀਂਰਹਿੰਦੇ। ਜਦ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦੋਵੇਂਫਰਜੰਦ ਤੇ ਪੈਂਤੀ ਫ਼ੌਤੀ ਸਿੱਖ ਸ਼ਹੀਦਹੋਗਏਤਨਾਹਰ ਖਾਂਮਲੇਰਕੋਟਲੀਏ, ਨਜੀਬਖਾਂਸੂਬਾਜਾਲੰਧਰ, ਉਸਮਾਨਖਾਂਕਸੂਰੀ ਆਦਿਕ ਸਰਦਾਰਾਂਨੇਗਨੀਵੇਰ ਥੋੜੇ ਆਦਮੀਸਮਕੇ ੧੭ ਕੱਤਕ ਸੰ੧੭੬੧ਬੇ ਨੂੰ ਹੱਲਾ ਕਰਤਾਤੀਰ ਤੇ ਬੰਦੂਕਾਂਗੁਰੂਸਾਹਿਬਦੀਡਰਚਲਦੇ ਰਹੇਨਾਹਰਖਾਂ ਮਲੇਰੀ ਮਹੰਮਦਖਾਂ ਫਗਵਾੜੇਵਾਲਾ ਵੇਲਾਖਾਂਸੁਰੀ ਸਮੰਦਭਾਂਲਾਹੋਰੀ | ਜਾਫਰਬੇਦੁਰਾਨੀਆਵੇਕ ਬਹੁਤ ਸਰਦਾਰਤੇਸਿਪਾਹੀਯੋਗਨੀਛੁਡਾਉਣਲਈ । ਅਗੇ ਦੌੜਕੇ ਆਏ ਸੇਸੋ ਓਸੇਰੌੜ ਵੇਚਦੌਰਹੋਗਏਏਤਨੇ ਨੂੰਅੰਧੇਰਾਹੋਰੀਆ ਤੇਲਸ਼ਕਰ ਗਨੀਵੇਚਾਰਿੱਤਰਫ ਉਤਰਪਿਆ।. ਏਧਰ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬਨੋਉਕਸੰਤਾਸਿੱਖਨੂਜੋਹੂਬਹੂਗੁਰੂਸਾਹਿਬਦੀਕਲ ਕੈਸੀ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਪੁਸ਼ਾਕਾਨੀ ਕਲਗੀ ਸਮੇਤ ਪਹਿਨਾਕਰ ਅਪਨੀ ਗਾ ਬੈਠਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇਰਾਸਿੰਘ,ਹਰਸਿੰਘ,ਸੰਤੋਖਸਿੰਘ, ਜੀਵਣਸਿੰਘ ਕਾਡਾਘਰਮਦਾਸੀਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੌਹਾਂ ਬੁਰਜਾਂ ਵਿਚ ਬੰਦੂਕਾਂ ਚਲਾਉਦੇ,ਤੇ ਏਕਨੂੰ । ਨਗਾਰਾਬਜੀਉਦੇ ਰਹਣਦਾਮਦੇਕੇ,ਭਾਈਧਰਮਸਿੰਘ, ਦਯਾ,ਮਾਨਸਿੰਘ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ❀ਏਕ ਬਾਰੀਏਰਜ਼ੇ ਗਤੀਤੋਂਬਾਹਰਹੋ, ਬਾਲਸ਼ਕਰ ਵਿਚ
|
