________________
ਤਵਾਰੀਖਗੁਰੂਖਾਲਸਾ (ਦਾ । ਗੁਰੂ੧-ਭਾਗ ੧. ਸੁਣੇ ਸੁਣਾਏ ਆਤਮਾ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇਨੇਰਨੇ ਚਰਚਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇਆਪੜ ਮੈਂਬਹੁਤ ਆਨੰਦਹੋਏ।ਸੰਡੈਕਬੀਰਤੇ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬ ਇਕੱਠੇ ਰਹੇ ਫੇਰ ਬਾਬਾ ਜੀਓਥੋਂ ਲਕੇ ਕੌਨਪੁਰ,ਛਪਰੇਆਰੇ,ਬਕਸਰ ਆਦਿਕਉਂਦੇ ਹੋਏ ਨੇ ਸਾਹਿਰ ਗੰਗਾਤੀ ਰਿਜਾਬੈਠੇ। ਓਸ ਸਮੇਹਰੀਹਾਰ ਛੇੜਦਾ ਮੇਲਾਸੀ ਜੋਤਕ ਦੀ ਪੁਨੂੰਪਟਣੇਤੋਂ ਤੈਨਕੋਸਰੀ ਪਾਰ ਹੁਣਭੀ ਹੁੰਦਾਹੈ ਜਿੱਥੇ ਤੰਦੂਏਦੇ ਹੋਏਹਾਬੀਨੂੰ ਭਗਵਾਨਨੇ ਉਬਾਮਾ ਸੀ ਬਹੱਤ ਨਵੀਆਂ ਓਥੇ ਆਕੇ ਗੰਗਾ ਵਿਚਮਿਲਦੀਆਂਹਨਖਾਣੀਅਬਾਦਹੈੜਪਣ ਹੋਯਾਹੈ ਗੁਰੂਸਾਹਿਬਨੇ ਜਦ ਓਥੇ ਮਰਦਾਨੇ ਤੋਂਰਬਾਬ ਬਜਵਾਕੇ ਸਬਦਗਤਾਂ ਸਬਲੋਗ ਸੁਣਕੇ ਗਿੱਲੇਖੇਹੋਗਏਰਾਮਕ੍ਰਿਸ਼ਨੇਦੁਬਾਂਨੂੰ ਮਾਰਕੇਥੀਦਾ ਭਾਰ ਉਤਾਮਾਸੀ ਗੁਰੂੜੀਨੇ ਬਨਾਂਦੇ ਬਾਣਾ ਨਾਲਲੋਗਾਂਦੇ ਖੋਟੇ ਸੁਭਾਵਰਾਖਸਾਂਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇਈਰਦੀ-ਭਗਤੀਮਾਨ ਉਪਦੇਵੈ ਸੁਭ ਸੁਭਾਵ ਸਿਖਾਉਥਵੀ ਦੇਭਾਰ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਧਰਮਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾਏਸੇਵਾਬੂਹੋਰ ਮਜ਼ਬਾਂਵਾਲੇਭੀ ਬਾਬੇਵੇਊਪੱਖ ਉਪਦੇਸ਼ ਨੂੰਦੂਸਰੇ ਆਰਯਾਂ ਪੈਗੰਬਰਾਂ ਨਾਲੋ ਬਿਸੇਸ ਮੰਨਦੇਹਨਾ ਗੁਰੂਜੀ ਪਾਸ ਪਟਨੇਰਦਰਵਕਤ ਭੀੜਲਗੀਰਿਹਾਕਰੇਸਤਸੰਗਮਾਨ ਚਾਰ ਹੁੰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।ਇਕ ਦਿਨਮਰਦਾਨੇਨੇਬਾਬੇਜੀਨੂੰ ਪੁੱਛ ਸਬਸੰਤਤੇ ਗੰਥ ਮਾਨੁੱਖ ਜਨਮਨੂੰ ਅਮੋਲਕ ਲਾਲ ਕਹਿੰਦੇ ਹੈਜੇਸਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਬਿਸ਼ੇਬੇਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿ ਉਖੋਛੱਡਣ, ਭਗਤੀ ਭਜਨੋਕਰਕੇ ਸਫਲਕਰਲੇਣਾਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਗੁਰੂਜੀਨੇਏਕਲਾਲਦੇਕਰ ਆਖਮਾਏਸ ਬਦਲੇਕੁਛਖਾਣੈਪਹਿ (੭੬ ਸਫੇਦੀ ਬਾਕੀ) ਪੁਰ ਜੇਲੇ ਮਗਹਰੇਪਿੰਡ ਕਬਰ ਤੇ ਸਮਾਧ ਦੋਵੇਂਹਨ।ਏਸਦੀ ਸਬੂਤੀਰ ਏਹਬਚਨ ਧਰਮਦਾਸ ਕਬੀਰਦੀਜਨਮਸਾਖੀ ਵਿਚ ਲਿਖਮਾਹੈ। ਯਥਾ(ਚੌਦਾਸੈਪਚਪਨਮੈਭਾ ਈਜੇਠ ਸੁਦੀਪੰਦਸ ਸੁਖਦਾਈਟੇਪ੍ਰਭੂਕਬੀਰ ਸਾਈਕਾਲੋਜੁਰਾਜੀਵਤਰਾਵਨ ਆਈ॥ ਪੁਨਰਸਏ ਪਛੁ ਕੀਆ ਮਗਹਰ ਕੌਮੱਰਸੁ ਏਕਾਦਸ਼ੀਲੀਨਮੇ ਪੈਂ= . |੧-ਏਹ ਪਟਣਾਸੁਹਿਰ ਰਾਜੇਹੰਸਪਾਲਚੰਦੂਬੰਸੀਨੇਪਾਲੀ ਦੇਵੀਕੇਨਾਮਰਐਸਦਾ ਮੰਦਰਹੁਣਭੀਓਥੇ ਤੇਗ ਜਾ ਬਿੱਕੂਮਜੀਤ ਤੋਂਇਕ ਹਜ਼ਾਰ ਬਸਪਹਿਲੇਬਸਾਈ,ਏਥੇ ਹੀਰਾਹਰੀਚੰਦਰੋਹੈ ਜਿਸਦੇ ਮਾਨਸ ਤਵਾਦੀ ਧਰਮੀ ਕੋਈਨਹੀਂਹੋਯਾ ਤੇ ਏਹੋ ਸ਼ਾਮਿਤਵੇ ਹਥੋਂ ਕਾਲੀਏ ਚੰਡਾਲਦੇਘਰਬੇਕਕੇ ਸੂਰੀਆਂਰਾਰਦਾ ਰੇਹਾ ਤੇਕੈਹਦੇ ਹਨਏਸੇਦੇਸਤਮਾਲਕਾਂਸ਼ੀਨਰੀਕਰੀਬੈਕੁੰਠਨੂੰਗਈਹੈਕਵਾਰੀਨੇਰਜਾਊ। Digitized by Paajab Digital Library www.panjabdigilib.org.
