ਪੰਨਾ:ਤਵਾਰੀਖ ਗੁਰੂ ਖ਼ਾਲਸਾ.pdf/935

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

ਰਾਜਖ਼ਲਸ਼ਾ-ਭਾਗ ੩ (੧੬) ' (4 ਮਹਾ: ਰਣਜੀਤਸਿੰਘ ਬਰਫ਼ੜੇ ਬੀਤਦੀਪਟਮੇਲੀ ਵਿੱਚ ਫਸ ਕੇ ਤੋਲੂ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇਬੀ ਓਹੋ ਮੁਸੀਬ ਤਉਡਾਈਜੋ ਸਪੀਸਿਨਵਾਨੇਭੋਗੀ ਸੀ।ਦਸਿੰਘ ਜੋਧਸਿੰਘ ਗੁਰਬਖਸ਼ ਘਧਾਰੀਅਸਿੰਘ ਭਕਾਣੀਏ.ਸੋਹੇ ਅਨੇਕ ਸਰਦਾਰ ਹਜ਼ਾਰ ਸਿਪਾਹੀ ਸਮੇਤ ਓਥੇ ਬੀ ਸੀਤਦੀ ਬੇਹੋਸੀ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏਅਫ਼ੌਜ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਸੁਣਕੇ ਮਹਾਰਾਜ ਬਹੁਤ ਘ ਬਰਾਏ ਤੇ ਆਪਣੀ ਭੁੱਲ ਉਤੇ ਪਛੁਤਾਏ। -ਦੀਵਾਨਰਾਮਪਾਲ ਨੂੰ ਕਢ ਲਉ ਣ ਵਾਲ਼ੇ ਭਾਈ ਰਾਮ ਸਿੰਘਤੇ ਕੁਤਬਦੀਨਖਾਂਨੂੰ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਅਸਵਾਰਦੇਕੇ ਓਸਦੀ ਕੰਮਕ ਭੇਮਾ ਤੇ ਏਧਰ ਹਰੀਘਨਲੂਏ ਨੂੰਦਸ ਹਜ਼ਾਰ ਫੌਜਦੇ ਕੇ ਤੋਲੂ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਾਲੀ ਫੌਜ ਦੀ ਹਾਯਤਾ ਲਈ ਤੋਰਮਾਤੇਆਪ ਵਾਹਗੁਰੂ ਵਾਹਗੁਰੂਬੋਲਦੇ ਹੋਏ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਲਾਹੌਰ ਆਏ ਦਲੀਤਾ।- ਵਾਰ ਹਰੀਘਤਾਂ ਤੋਲੂਵਾਲੀ ਜਨੂੰ ਕੱਢ ਮਾਯਾ ਪਰ ਭਾਈਰਾਮਸਿੰਘਜੀਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਬਹਿਰਾਮਗਲਾਤੀ ਨਾ ਟੱਪ ਸਕੇ ਅ ਲਨੂੰ ਕਬੋਲਮਾਂਉਦਾ ਏਸ ਕੁਦਰਤੀਹਰਨੇ ਸਬ ਨੂੰ ਕੰਬ ਤਾਪਮਦਿਆਲਨੇਜੋ ਬੈਰੀਆਂਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਜਾਪਿਆਸੀ ਆਪਣੀ ਕੁਲਦੀ ਲਾਸ ਤੇ ਸੂਰਬੀਰਤਾ ਛਡੀ ਜੇਹੜੀ ਫੌਜਵੈਂਕਾਦੇਨਮਰੀਸੋਮਰ ਚੁਕੀ ,ਫੇਰ ਤਾਂ ਓਸਨੇ ਫੌਜਖਾਲਸੇਨੂੰ ਦਲੇਰੀ ਤੇਹੌਸਲਾਦੇਕੇ ਐਸਾ ਧੀਰਜਦਾ ਪੁਤਲਾ ਬਣਾ ਆ ਜੋ ਸ਼ਾਹੀ ਕਰਕੇ ਕਾਸਮੀਰੀ ਲੋਗਾਂਨੂੰਐਸੇ ਹੱਥ ਦਿਖਾਏ ਵਿੱਚ ਖਰ ਝੋਲਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਭੇਡ ਬਕਰੀ ਅੰਮ, ਕਪੜਾ,ਜਰ,ਜੈਵਰ ਮੇਵਾ ਨਛੱਮਾ, ਪਰਬਤੀ ਮਾਣੂਆਂ ਨੂੰ ਸਿੰਘ ਐਸ਼ੋ ਫਰੇਸਤੇਹੋਕੇਉਮਜੋਅਜੇ ਤੀਕਰ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲੋ।ਜਦ ਬੂਬੇ ਕਸ਼ਮੀਰਦੀ ਫੌਜ ਬਹਾਰ ਖੜੋਤੀਦੇਸ ਭੀ ਉਜਾੜ ਹੁੰਦਾਜ ਏਤਾਂ ਸੂਥੋਂ ਕਸ਼ਮੀਰਨੇਮਹਾਰਾਜਾਲਾਹੌਰ ਦੀ ਕਾਣ ਮੰਨ ਲਈਡਾਂ ਓਸਦੇ ਭੇਜੇਹੋ ਤੋਫੇ ਲਾਹੌਰ ਪਹੁੰਚ ਪਏ ਤਾਂ ਦਿਆਲਨੇ ਓਸਦਾ ਮਾਲਛੱਮਾ॥ ੧੫ ਕਤਕ ਸੰ੧੯੭੩ ਨੂੰ ਦੀਵਾਨਮੁਹਕਮਚੰਦਦੇਗੁਜਰਦਾ ਮਹਾਰਾਜਨੇਤਾਂ ਅਫਸੋਸ ਕਰਨਾਹੀ ਸੀ ਪਰ ਇਸਦਾ ਸ਼ੋਕ ਸਾਰੀ ਬਾਦਸ਼ਾਹਤ ਨੇਮਨਾਯਾ ਮੋਕੇ ਮਹਾਰਾਜੇ ਰਣਜੀਤਸਿੰਘਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਦੀਨਮੁਹਕਮਚੰਦ ਤੇ ਰਹਰੀਐ ਘਰੇਣੇਜਾਦੇ ਤੇ ਸੰਚ ਭੀ ਏਹੋਹੈਕੇ ਜੇਤਨਾ ਮੁਲਕ ਏਹਫਤੇ ਕਰਗਏ ਸੋ ਕਰ ਗਏ ਪਿਛੇ ਜੇਦਿਤੋਂ ਡੋਗਰੇ ਵਧੇ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਮੁਲਕਯਾ ਪਰਗਨਾਫਤੇਹੋਯ ॥ ਦੀਵਾਨ ਹੁੰਦਾ Digitized by Paniah Digital Library | www.paniahdigilib.org