( ੧੦੫ )
ਇੱਜ਼ਤਬੇਗ-ਬਈ ਪਯਾਰੀ ਦਲੇਰ ਕੌਰ ਦਾ ਖਿਆਲ ਕਦੀ ਦਿਲੋਂ ਜਾ ਸੱਕਦਾ ਹੈ?
ਨਾਦਰ--ਤਾਂ ਫੇਰ ਸਲਾਮ! ਤੁਸੀਂ ਜ਼ੈਨਬ ਨੂੰ ਲੱਭ ਚੁੱਕੇ।
ਇੱਜ਼ਤਬੇਗ--ਓਹ ਕਿਉਂ? ਲੱਭਾਂਗੇ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ , ਪਰ ਦਲੇਰ ਕੌਰ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ।
ਨਾਦਰ--ਦੋਵੇਂ ਕੰਮ ਤਾਂ ਬੜੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹਨ।
ਇੱਜ਼ਤਬੇਗ-ਅੱਲਾ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਕੰਮ ਹੀ ਐਨ ਪੂਰੇ ਹੋ ਜਾਣਗੇ।
ਨਾਦਰ-ਓਹ ਕਿਸਤਰ੍ਹਾਂ?
ਇੱਜ਼ਤਬੇਗ--ਵੇਖ ਤਾਂ ਸਹੀ।
ਨਾਦਰ-ਤਦ ਵੀ ਕੁਝ ਥਹੁ ਪਤਾ?
ਇੱਜ਼ਤਬੇਗ--ਹੁਣੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੂੰਹੀਏ ਚਹੁੰ ਪਾਸੀਂ ਦੁੜਾ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਕਿਸੇ ਸੂੰਹੀਏ ਨੇ ਖਬਰ ਕੀਤੀ ਕਿ ਫਲਾਣੀ ਥਾਂ ਦਲੇਰ ਕੌਰ ਜਾਂ ਜ਼ੈਨਬ ਹੈ, ਬੱਸ ਓਸੇ ਵੇਲੇ ਕੂਚ!
ਨਾਦਰ-ਤਾਂ ਫੇਰ ਏਸ ਹਿਸਾਬ ਤਾਂ "ਹਨੂਜ਼ ਦਿੱਲੀ ਦੂਰ ਅਸਤ" ਵਾਲਾ ਹੀ ਮਾਮਲਾ ਹੈ।
ਇੱਜ਼ਤ ਬੇਗ-ਤੂੰ ਵੇਖ ਤਾਂ ਸਹੀ ਕਿ ਅੱਲਾ ਕਾਰਸਾਜ਼ ਕਿਸਤਰ੍ਹਾਂ ਸਭ ਕੰਮ ਪੂਰੇ ਕਰਦਾ ਹੈ!
ਨਾਦਰ--ਚੰਗਾ, ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ!
ਇੱਜ਼ਤਬੇਗ-ਕਿਉਂ ਬਈ ਉਮਰ ਦੀਨਾ! ਠੀਕ ਹੈ?
ਉਮਰ ਦੀਨ--(ਚੁੱਪ, ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਗੁੱਟ ਸੀ)
ਇੱਜ਼ਤਬੇਗ-ਏ ਮੌਲਾਨਾ ਸਾਹਿਬ!
