(੩੩)
ਜਵਾਲ ਦੇਓ ਕਾ ਆਉਣਾ ਅਤੇ ਫਕੀਰ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਕਾਉਣਾ
ਇਕ ਦਿਨ ਇਹਨਾਂ ਜੰਗਲਾਂ ਅੰਦਰ ਡੇਰਾ ਲਾਯਾ ਸਾਂਈ ਅਚਨਸੇਤ ਗਜਬਦੀ ਕਿਧਰੋਂ ਲਾਲ ਹਨੇਰੀ ਆਈ । ਪੱਥਰ ਗੋਡੇ ਢੀਮਾਂ ਵਜਨ ਸ਼ੂਕਰ ਪਈ ਚੁਫੇਰੇ। ਨਸਗਇਆ ਸਭ ਲਸ਼ਕਰ ਜਵਾਲ ਦੇ ਓਆਮ ਰੇ ਨਾਲ ਖੁਆਰੀ । ਚਾਰ ਜਣੇ ਅਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਇਕ ਦਰ ਨਸੇ ਜਾਵਣ । ਅਗੇ ਖੁੰਦਰ ਨਜਰਪਈ ਇਕ ਓਥੇ ਜਾਨ ਬਚਾਵਨ। ਦਿਲ ਖੁਰਸ਼ੈਦ ਗਈ ਜਾਂ ਅੰਦਰ ਰੁਬਾਨੀ । ਦਿਲ ਖੁਰਸ਼ੈਦਪਛਾਤਾ ਉਸਨੂੰ ਉਹ ਬਜੁਰਗਸਾਈਂ।ਪਹਿਲੇਦਿਨ ਜਿਸ ਨਾਗਨ ਪਾਸੋਂ ਉਸਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਈ । ਵਲੀ ਕਹਿਆ ਐਜੋਗਨ ਤੂੰ ਅਜ ਕਿਥੋਂ ਕਾਬੂਆਈ। ਅਗੇਜੋ ਨਕਸ਼ ਦਿਤਾਸੀ ਤੈਨੂੰ ਕਿਥੇ ਦਸ ਗਿਆ ਈ ਜੋਗਨ ਆਖੇ ਡੁਡ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਤਕਲੀਫ ਉਠਾਈ । ਅਜ ਬਚਾਓ ਜੀ ਇਕ ਜ਼ਾਲਮ ਮੇਰੇ ਮਗਰ ਪਿਆਈ । ਕਹਿਆ ਫਕੀਰ ਬੁਲਾਕੋ ਉਸਨੂੰ ਐ ਜਵਾਲ ਹਰਾਮੀ। ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਏਸ ਬਿਕਾਰੀ ਤਾਈ ਪਾਈ ਬੇਅਰਾਮੀ ਦਿਓ ਕਹਿਆ ਜੀ ਭੁਲ ਗਿਆ ਮੈਂ ਬਖਸ਼ ਐਬ ਗੁਨਾਹੀਂ। ਕਸਮ ਮੈਨੂੰ ਸੁਲੇਮਾਨ ਨਬੀ ਦੀਨਛੇੜਾਂ ਉਸਤਾਂਈਂ ਵਲੀ ਕਹਿਆਂ ਐਦਿਓ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਤਨ ਪੁਕਾ ਸ਼ਾਤਬੀ। ਯਾਦ ਰਖੀਂ ਏਹ ਰੰਜ ਹੋਈ ਤੇਮਾਰੂੰ ਨਾਲ ਖਰਾਬੀ । ਤਾਂ ਉਸ ਦੇਓ ਉਹਨਾਂ ਚੋਹਾਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਉਠ। ਯਾ । ਰੂਮ ਵਲਾਇਤ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਅਮਨ ਜਾ ਕੇ ਅਮਨ ਅਮਾਨ ਬਹਾਯਾ।
ਘਰ ਜਾਣਾ ਸ਼ਾਹਜਾਦੇ ਦਿਲ ਖੁਰਮ ਕਾ ਔਰ ਅਕਦਾ ਹੋਣਾ ਦਿਬ ਖੁਰਸ਼ੇਦ ਔਰ
ਦੋਨੋ ਸ਼ਾਹਜਾਦੀਓ ਕਾ ਦਿਲ ਖੁਰਰਾਸ਼ੈ
ਖਬਰ ਹੋਈ ਵਿਚ ਸ਼ੈਹਰ ਤਮਾਂਮੀ ਅਜ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਾ ਆਯਾ ॥ ਘਰ ਘਰ ਅੰਦਰ ਖੁਸ਼ੀ ਖਾਂ ਹੋਇਆਂ ਅਲਾਦਰਬਗਵਾਪਾ। ਦਿਲ ਖੁਰਸ਼ੈਦਮਿਲੇ ਜਾਆਪਣੇ ਮਾਂ ਪਿਓ ਭਾਈਆਂ ਤਾਂਈ । ਸਈਆਦੇ ਵਿਚ ਰਲਕੇ ਬਹਿੰਦੇ ਨਾਲ ਖੁਸ਼ੀ ਦਿਲ ਕਈਂਰਲ ਮਿਲਕੁਲ ਅਮੀਰ ਵਜੀਰਾਂ ਏਹ ਸਲਾਹ ਬਣਾਈ । ਚਾਹੀਏ ਦਿਲ ਖੁਰਸ਼ੈਦ ਇਸ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹੀ ਓੜਾਕੇ ਰਸਮਸ਼ਾਹਾਨ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਅਕਦਕਰਾਯਾਂਅਕਦਕਰਾਯਾਂ ਦਿਲਖੁਰ ਸੈਤੇ ਖੁਰਮ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਪਿਆਹਿਆ । ਉਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨਾਲ ਹਜ਼ਸਦੇ ਫੇਰ
