ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਮਹਿੰਦੀ ਵਾਲੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਗੋਹਾ ਪੈਂਦਾ ਪੱਥਣੈਂ
ਖੌਰੇ ਇਹ ਕਲੇਸ਼ ਕਿੱਦੇਂ ਸਾਡੇ ਗਲੋਂ ਲੱਥਣੈਂ
ਪੀਲਾ ਪੀਲਾ ਹੋਇਆ, ਚੂੜਾ-ਰੱਤਾ ਨੀ ਜਠਾਣੀਏਂ
ਜੇਠ ਮੇਰਾ ਪੁੱਜ ਕੇ ਕੁਪੱਤਾ............
ਤੂੰ ਵੀ ਕਿਤੇ ਭੈਣਾਂ ਵਾਂਗ ਰੱਖਦੀ ਜੇ ਪਿਆਰ ਨੀ
ਔਖੀ-ਸੌਖੀ ਤਾਂ ਭੀ ਲੈਂਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਗੁਜ਼ਾਰ ਨੀ
ਤੇਰਾ ਵੀ ਸੁਭਾਅ ਹੈ ਬਹੁਤਾ ਤੱਤਾ ਨੀ ਜਠਾਣੀਏਂ
ਜੇਠ ਮੇਰਾ ਪੁੱਜ ਕੇ ਕੁਪੱਤਾ.............
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ ਉਹਦਾ ਭੱਤਾ ਨੀ ਜਠਾਣੀਏ
1. ਸੋਨੇ ਦਾ ਇੱਕ ਜ਼ੇਵਰ, ਜਿਸ ਦੇ ਇੱਕ ਪੱਤਾ ਮੁਰਕੀ ਵਿੱਚ ਪਰੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਸੁਆਣੀਆਂ ਕੰਨ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਜਿਹੜੀ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਪੇਪੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਸ `ਚ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਪੰਜਾਬਣਾਂ ਦੀ ਇਹ ਧਾਰਨਾ ਸੀ, ਕਿ ਜਿਸ ਦੀ ਕੋਕਰੂ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ ਛੋਟੀ ਪੇਪੜੀ ਬਿੰਨ੍ਹ ਕੇ ਕੋਕਰੂ ਪਾਏ ਹੋਣ, ਮਰਨ ਪਿੱਛੋਂ ਓਥੋਂ ਉਸਨੂੰ ਸਵਰਗਾਂ ਦੀ ਹਵਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਕੋਕਰੂ ਘੜੇ ਹਨ।
119/ਦੀਪਕ ਜੈਤੋਈ
