(੯੩)
ਤਬੀਬੇ ਇਸ਼ਕ ਚੁਨੀਂ ਗੁਫ਼ਤਾ ਅਸਤ ਮੇ ਗੋਯੰਦ॥
ਬਹਾਲਿ ਦਰਦਿ ਗ਼ਰੀਬਾਂ ਬਜੁਜ਼ ਖ਼ੁਦਾ ਨ ਰਸੱਦ॥
ਤਬੀਬੇ – ਹਕੀਮ ਨੇ। ਚੁਨੀਂ – ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ। ਗੁਫ਼ਤਾ ਅਸਤ – ਆਖਿਆ ਹੈ। ਮੇ ਗੋਯੰਦ – ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਬ ਜੁਜ਼ ਖ਼ੁਦਾ – ਰੱਬ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ।
ਅਰਥ — ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਹਕੀਮਾਂ ਨੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਖਿਆ ਹੈ, ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ -- ਗਰੀਬ ਦੇ ਦੁਖ ਦੇ ਹਾਲ ਉਤੇ ਰੱਬ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ (ਹੋਰ ਕੋਈ) ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ।
ਬਰਾਏ ਰੌਸਨੀਏ ਚਸ਼ਮਿ ਦਿਲ ਅਗਰ ਖ਼ਾਹੀ॥
ਬਖ਼ਾਕਿ ਦਹਗਹੇ ਓ ਹੇਚ ਕੀਮੀਆ ਨ ਰਸੱਦ॥
ਬਰਾਏ – ਵਾਸਤੇ। ਅਗਰ – ਜੇਕਰ। ਖ਼ਾਹੀ – ਤੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਂ। ਬ – ਸਮਾਨ। ਖ਼ਾਕਿ – ਧੂੜੀ। ਦਰਗਹੇ – ਦਲੀਲਾਂ, ਬੂਹੇ। ਓ – ਉਸਦੇ। ਹੇਚ – ਕੋਈ। ਕੀਮੀਆ – ਮਮੀਰਾ, (ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੂਟੀ, ਜੋ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਬੀਨਾਈ ਵਾਸਤੇ ਬਹੁਤ ਮੁਫੀਦ ਮੰਨੀ ਗਈ ਹੈ)।
ਅਰਥ — ਜੇਕਰ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਅਖਾਂ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਤੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਂ। (ਤਾਂ) ਉਸ ਦੇ ਦਰ ਦੀ ਖ਼ਾਕ ਸਮਾਨ ਕੋਈ ਮਮੀਰਾ ਨਹੀਂ ਪੁਜ ਸਕਦਾ।
ਬ ਯਾਦਿ ਦੋਸ੍ਤ ਤਵਾਂ ਉਮਰ ਰਾ ਬਸਰ ਬੁਰਦਨ॥
ਕਿ ਦਰ ਬਰਾਬਰੇ ਊ ਹੇਚ ਕੀਮੀਆ ਨ ਰਸੱਦ॥
ਬ ਯਾਦਿ – ਯਾਦ ਵਿਚ। ਦੋਸਤ – ਮਿਤ੍ਰ। ਤਵਾਂ – ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਬਸਰ ਬੁਰਦਨ – ਗੁਜਾਰ ਦੇਣਾ। ਊ – ਉਸਦੇ। ਹੇਚ – ਕੋਈ। ਕੀਮੀਆ – ਰਸਾਇਣ (ਅਕਸੀਰ,ਪਾਰੇ ਨਾਲ ਤਾਂਬੇ ਨੂੰ ਸੋਨਾ ਬਣਾ ਦੇਣ ਦਾ ਨਾਮ ਰਸਾਇਣ ਹੈ)
ਅਰਥ — ਮਿਤਰ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਹੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨੂੰ ਗੁਜਾਰ
