(੧੩੮)
ਖੁਦ ਬੀ-ਆਪ ਨੂੰ ਵੇਖਣਾ, ਖੁਦ ਗਰਜ਼ੀ। ਮੈ-ਮੇਰੀ।ਬੀਂ-ਵੇਖ। ਬੇ ਗ਼ਿਲਾਫ਼-ਪੜਦੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਪ੍ਰਤਖ।
ਅਰਥ–(ਜਦ ਕਿ) ਖੁਦਾ ਖੁਦੀ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, (ਤਾਂ ਤੂੰ) ਖੁਦ ਬੀਨੀ [ਖੁਦੀ] ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ, ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਪੜਦੇ ਬਿਨਾਂ ਪ੍ਰਤਖ ਵੇਖ ਲੈ।
ਆਸ਼ਕਾਂ ਦਾਰੰਦ ਚੂੰ ਇਸ਼ਕੇ ਮਦਾਮ॥
ਦਮ ਮਜ਼ਨ ਦਰ ਪੇਸ਼ ਸ਼ਾਂ ਐ ਮਰਦੇ ਲਾਫ਼॥
ਦਾਰੰਦ-ਰਖਦੇ ਹਨ। ਮੁਦਾਮ-ਸਦਾ। ਮਜ਼ਨ-ਨਾ ਮਾਰ। ਪੇਸ਼ ਸ਼ਾਂ- ਉਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ। ਮਰਦੇ ਲਾਂਫ-ਗਪੀ ਆਦਮੀ।
ਅਰਥ–ਜਦ ਕਿ ਪ੍ਰੇਮੀ ਬੰਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਹੇ ਗੱਪੀ ਬੰਦੇ (ਤੂੰ) ਉਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦਮ ਨਾ ਮਾਰ।}}
ਬਿਗੁਜ਼ਰ ਅਜ਼ ਲੱਜ਼ਤ ਈਂ ਖ਼ਮਸਾ ਹਵਾਸ॥
ਤਾ ਬਿਆਬੀ ਸੱਜ਼ਤੇ ਅਜ਼ ਜਾਮੇ ਸਾਫ਼॥
ਬਿਗੁਜ਼ਰ-ਲੰਘ ਜਾਹ। ਲੱਜ਼ਤ-ਸਵਾਦ। ਖ਼ਮਸਾ ਹਵਾਸ-ਪੰਚ ਵਿਕਾਰ, (ਕਾਮ, ਕ੍ਰੋਧ, ਲੋਭ, ਮੋਹ ਤੇ ਹੰਕਾਰ)। ਬਿ ਆਈ-ਪਾ ਲਵੇਂਗਾ। ਜਾਮੇ-ਪਿਆਲਾ।
ਅਰਥ–(ਜਦ ਤੂੰ) ਇਨਾਂ ਪੰਜਾਂ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਸ੍ਵਾਦ ਤੋਂ ਲੰਘ ਜਾਵੇਗਾ। ਤਦ ਪਵਿਤ੍ਰ ਪਿਆਲੇ ਤੋਂ ਤੂੰ ਸੁਆਦ ਪਾਵੇਂਗਾ।}}
ਗਰ ਬਿਜੋਈ ਰਾਹਿ ਮੁਰਸ਼ਿਦ ਰਾ ਮਦਾਮ॥
ਤਾ ਸ਼ਵੀ ਗੋਯਾ ਮਬੱਰਾ ਅਜ਼ ਖ਼ਿਲਾਫ਼॥
ਬਿਜੋਈ-ਲਭੇਂ। ਮੁਰਸ਼ਿਦ-ਗੁਰੂ। ਮਦਾਮ-ਸਦਾ। ਸ਼ਵੀ-ਹੋਵੇਂਗਾ। ਮੁਬੱਰਾ-ਬਰੀ, ਅਜ਼ਾਦ। ਖਿਲਾਫ਼- ਦੁਬਿਧਾ।
