(੧੪੪)
ਅਰਥ–ਉਹ ਧੰਨ ਹੈ ਦਿਲ ਜੇਹੜਾ ਰੱਬੀ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਬੋਝ ਨਾਲ ਆਸਮਾਨ ਦਾ ਲੱਕ ਕੁਬਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਜਿੰਦਹ ਮਾਨੀ ਦਾਯਮਾ ਐ ਨੇਕ ਖੂ॥
ਬਿਸ਼ਨਵੀ ਗਰ ਜ਼ਮਜ਼ਮਹ ਅਜ਼ ਤਾਰਿ ਇਸ਼ਕ॥
ਮਾਨੀ-ਰਹੇਂ। ਦਾਯਮ-ਸਦਾ ਹੈ। ਨੇਕ ਖੂ-ਭਲੇ [ਖੂ-ਖੋ] ਸ੍ਵਭਾਵ ਵਾਲੇ। ਜ਼ਮਜ਼ਮਹ-ਰਾਗ। ਬਿਸ਼ਨਵੀ-ਤੇ ਸੁਣ ਲਵੇਂ।
ਅਰਥ–ਹੇ ਚੰਗੇ ਲੋਕ! ਸਦਾ ਹੀ ਜੀਊਂਦਾ ਰਹੇਂਗਾ। ਜੇਕਰ ਨੂੰ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਤਾਰ ਤੋਂ ਰਾਗ ਸੁਣ ਲਵੇਂ।
ਬਾਦਸ਼ਾਹਾਂ ਸਲਤਨਤ ਬਿਗੁਜਾਸ਼ਤੰਦ॥
ਤਾ ਸ਼ਵੰਦ ਆਂ ਮਹਿਰਮ ਅਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰਿ ਇਸ਼ਕ॥
ਸਲਤਨਤ-ਰਾਜਧਾਨੀਆਂ। ਬਿਗੁਜ਼ਾਸਤੰਦ-ਛਡ ਗਏ ਹਨ। ਸ਼ਵੰਦ—ਹੋ ਸਕੇ ਹਨ। ਆਂ-ਉਹ। ਮਹਿਰਮ-ਵਾਕਫ਼, ਜਾਣੁ। ਰਫਤਾਰ-ਚਾਲ, ਮਰਯਾਦਾ।
{{larger|ਅਰਥ–ਅਨੇਕਾਂ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਰਾਜਧਾਨੀਆਂ ਛੱਡ ਗਏ ਹਨ। ਤਦ ਹੀ ਉਹ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਚਾਲ ਤੋਂ ਜਾਣੂ ਹੋ ਸਕੇ ਹਨ।
ਮਹਰਮੇ ਜੁਜ਼ ਬੰਦਗ਼ੀ ਦੀਗਰ ਨ ਦੀਦ॥
ਹਮਚੂੰ ਗੋਯਾ ਹਰ ਕਿ ਸ਼ੁਦ ਬੀਮਾਰਿ ਇਸ਼ਕ॥
ਮਹਰਮੇ-ਵਾਕਫ਼ ਨੇ, ਜਾਣੂ ਨੇ। ਜੁਜ਼-ਬਿਨਾਂ। ਦੀਗਰ-ਹੋਰ ਦੂਜਾ। ਦੀਦ-ਡਿੱਠਾ, ਤਕਿਆ। ਹਮਚੂੰ-ਵਾਂਗੂੰ। ਹਰ ਕਿ-ਜੇਹੜਾ ਕੋਈ। ਸ਼ੁਦ-ਹੋਇਆ ਹੈ।
ਅਰਥ–ਵਾਕਫ਼ ਨੇ ਬੰਦਗੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ (ਕੋਈ) ਦੁਜਾ (ਦਾਰੂ)