(੫੦)
ਆਂ ਚੁਨਾ ਸੋਖ਼ਤਮ ਅਜ਼ਾਂ ਆਤਿਸ਼॥
ਹਰ ਕਿ ਬਿਸ਼ੁਨੀਦ ਚੂੰ ਚਿਨਾਰ ਬਿਸੋਖ੍ਤ॥
ਆਂ ਚੁਨਾ-ਏਹੋ ਜੇਹਾ। ਸੋਖਤਮ-ਸੜ ਗਿਆ ਮੈਂ। ਬਿਸ਼ੁਨੀਦ-ਸੁਣਿਆ: ਹਰ ਕਿ - ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਨੇ। ਚੁੰ - ਵਾਂਗੂੰ। ਚਿਨਾਰ-ਇਕ ਦਰਖ਼ਤ ਦਾ ਨਾਮ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਧੂੰਆਂ ਨਿਕਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਜ਼ਾਂ—ਉਸ।
ਅਰਥ- ਏਹੋ ਜੇਹਾ ਸੜ ਗਿਆ ਹਾਂ ਮੈਂ, ਉਸ ਅੱਗ ਨਾਲ। ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੁਣਿਆ ਹੈ, (ਉਹ ਭੀ) ਚਿਨਾਰ ਰੱਖ ਵਾਂਗੂ ਸੜ ਗਿਆ ਹੈ।
ਮਨ ਨ ਤਨਹਾ ਬਿਸੋਖ਼ਤਮ ਅਜ਼ ਇਸ਼ਕ॥
ਅਮਾ ਆਲਮ ਅਜ਼ੀ ਸ਼ਰਾਰ ਬਿਸੋਖ੍ਤ॥
ਮਨ-ਮੈਂ। ਤਨਹਾ-ਇਕੱਲਾ। ਅਜੁ-ਨਾਲ। ਇਸ਼ਕ-ਪੋਮ ਅਗਨੀ। ਹਮਾ-ਸਾਰਾ। ਆਲਮ-ਸੰਸਾਰ, ਜਗਤ। ਅਜ਼ੀ-ਇਸ। ਸ਼ਰਾਰ-ਸ਼ੋਹਲੇ, ਅੱਗ ਦੇ ਲੰਬੇ।
ਅਰਥ- ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਪ੍ਰੇਮ ਅੱਗ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਸੜਿਆ ਹਾਂ। ਸਾਰਾ ਜਗਤ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ੋਅਲਿਆਂ ਨਾਲ ਸੜ ਗਿਆ ਹੈ।
ਸੋਖ਼ਤਮ ਦਰ ਫ਼ਿਰਾਕਿ ਆਤਿਸ਼ੇ ਯਾਰ।
ਹਮ ਚੁਨੀ ਕੀਮਿਆ ਬਕਾਰ ਬਿਸੋਖ਼੍ਤ॥
ਸੋਖ਼ਤਮ-ਸੜਿਆ ਹਾਂ ਮੈਂ। ਦਰ ਫ਼ਿਰਾਕਿ-ਵਿਛੋੜੇ ਵਿਚ। ਆਤਿਸ਼ੇ- ਅੱਗ ਦੇ। ਹਮ ਚੁਨੀ-ਜਿਸ ਤਰਾਂ। ਕੀਮਿਆ-ਕੀਮੀਆ ਗਰ, ਰਸਾਇਣੀ, ਪਾਰੇ ਨਾਲ ਤਾਂਬੇ ਨੂੰ ਸੋਨਾ ਬਨਾਉਣ ਵਾਲਾ। ਬਕਾਰ-ਅਰਥ, ਮਤਲਬ, ਭਾਵ ਰਸਾਇਣੀ ਵਸਤੁ।
ਅਰਥ- (ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਸੜਿਆਂ ਹਾਂ ਮੈਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੀ
