ਪੰਨਾ:ਦੀਵਾ ਬਲਦਾ ਰਿਹਾ.pdf/111

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਸ਼ਸ਼ੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੁਕਲ ਵਿਚ ਕੁਝ ਲੁਕੋਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਣ ਲਗ ਪਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ? ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ। ਅੱਜ ਉਹ ਕੁਝ ਖ਼ੂਸ਼ ਜਾਪਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਖੁਸ਼ੀ ਡੁਲ੍ਹਦੀ ਸਾਫ਼ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਝਟ ਹੀ ਉਸ ਦੀ ਬੁਕਲ ਵਿਚੋਂ ‘ਭਊਂ’, ‘ਭਊਂ’ ਕਰਨ ਦੀ ਬਾਰੀਕ ਜਹੀ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ। ਸ਼ਸ਼ੀ ਨੇ ਰੋਟੀ ਦੀ ਬੁਰਕੀ ਤੋੜੀ, ਆਪਣਾ ਦੁਪੱਟਾ ਚੁਕਿਆ ਅਤੇ ਇਕ ਕਤੂਰੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਬੁਰਕੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ। ਓਹੋ ਉਸ ਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਸੀ। ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਵਾਰੀ ਉਸ ਨੇ ਕਤੂਰੇ ਦਾ ਮੂੰਹ ਚੁੰਮਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਦੇ ਗੁਆਚ ਚੁਕੇ ਬਿੱਲੂ ਦਾ ਮੋਹ ਸਾਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਉਮਡਿਆ ਆ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਉਹ ਕਤੂਰਾ ਬਿੱਲ ਦਾ ਪੁਨਰ-ਰੂਪ ਧਾਰ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਝੋਲੀ ਵਿਚ ਆ ਵੜਿਆ ਹੋਵੇ।

ਮੈਂ ਉਥੇ ਹੋਰ ਨਾ ਠਹਿਰ ਸਕਿਆ। ਰਿਕਸ਼ਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੇਟ ਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਹੁਸੜ ਹੁਸੜ ਉਠੇ। ਚੀਕਾਂ ਨਿਕਲ ਨਿਕਲ ਜਾਣ।

ਦਿਨ ਵਿਚ ਕਈ ਵਾਰੀ ਮੈਨੂੰ ਫਿਟ ਆਉਣ ਲਗ ਪਏ। ਗ਼ਮ ਨੂੰ ਭੁਲਾਣ ਲਈ ਮੈਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਸ਼ਰਾਬ ਵੀ ਪੀਣ ਲਗ ਪਿਆ।

ਪਰ ‘ਮਰਜ਼ ਬੜ੍ਹਤਾ ਗਿਆ, ਜੂੰ ਜੂੰ ਦਵਾ ਕੀ’ ਵਾਲਾ ਹਿਸਾਬ। ਮੈਂ ਹੋਰ ਬੀਮਾਰ ਹੁੰਦਾ ਗਿਆ ਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਮੇਰੀ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੀਰੀਅਸ ਹੋ ਗਈ। ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਛੁੱਟੀ ਲੈ ਕੇ ਦੂਰ ਕਿਸੇ ਪਹਾੜ ਤੇ ਚਲੇ ਜਾਓ। ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ ਤੇ ਸਦਮਾ ਪਹੁੰਚਿਆ ਹੈ। ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਅਤੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਲਗਾਉਣ ਨਾਲ ਠੀਕ ਹੋ

ਦੀਵਾ ਬਲਦਾ ਰਿਹਾ

੧੧੩