ਪੰਨਾ:ਨਵਾਂ ਮਾਸਟਰ.pdf/107

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਕੋਈ ਸ਼ਲੋਕ, ਆਇਤ ਜਾਂ ਕੱਥਾ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਜੋ ਉਸ ਦੀ ਮੋਟੀ ਮਤ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਫਸ ਰਹੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਮਧਮ ਅੱਖਾਂ ਸਿਜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਕਮਰੇ ਦੀਆਂ ਸਭ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਹਿਲਦੀਆਂ ਜਾਪੀਆਂ।
'ਫਿਰ ਸੋਚ, ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਜੰਗ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈਂ?'
ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਛੱਤਰੇ ਵਰਗਾ ਸਿਰ ਕਿਸੇ ਅਕਹਿ ਪੀੜ ਨਾਲ ਛੰਡਿਆ, ਅਤੇ ਥੁੱਕ-ਦਾਨ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਖੁਸ਼ਕ ਝੱਗ ਜਿਹਾ ਥੁੱਕ ਸੁਟਿਆ। ਉਹ ਇਕ ਅਮਿੱਟ ਤੇਹ ਪ੍ਰਤੀਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲ ਮੂੰਹ ਲਿਜਾ ਕੇ ਗੁਣਗੁਣਾਇਆ।
ਤੂੰ ਪਿਆ ਛਣਕਾ ਗੁੱਥੀਆਂ-
ਅਸਾਂ ਨਾ ਕਦੀ ਹੁਣ ਲੜਨਾ!
ਇਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਅਗੋਂ ਦੀ ਲੰਘਿਆ। ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੀ ਕੁਝ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਕਰੜ ਬਰੜੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਉਂਗਲਾਂ ਵਾਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁਲ੍ਹੀਆਂ, ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ।
'ਕੀ ਇਹ ਠੀਕ ਹੈ?' ਉਸ ਨੇ ਉਰਦੂ ਦੇ ਇੱਕ ਅਖ਼ਬਾਰ ਦੀ ਸੁਰਖੀ ਵਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ।
'ਹਾਂ, ਸੋਵੀਅਟ ਯੂਨੀਅਨ ਵਿਚ ਸਭ ਖੇਤ ਸਾਂਝੇ ਹੀ ਹਨ।'

'ਜ਼ਰਾ ਇਥੇ ਬੈਠ ਜਾਉ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਬਾਬਤ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਾਓ। ਅਗੇ ਤਾਂ ਘਟ ਹੀ ਇਦਾਂ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਦੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਅੱਜ ਕਲ ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਰੇ ਉਰਦੂ ਦੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਇਹੋ

੧੨੦.

ਜੰਗ ਵਿਚ ਨਾ ਜਾਈਂ