ਤੋਂ ਵਧ ਫੇਲ ਹੋ ਜਾਣ।
ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਈਰਖਾ ਦੇ ਵਧਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਕ ਹੋਰ ਵੀ ਸੀ।
ਉਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਨਾਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਪਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਇਕ ਨਵਾਂ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦਾਖ਼ਲ ਹੋਇਆ। ਉਹ ਲਾਗੇ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਇਕ ਗ਼ਰੀਬ ਜਟ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੀ। ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਹੀ ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਚਾਹਲੀ ਰੁਪਏ ਦੀ ਟਿਊਸ਼ਨ ਰਖਣ ਵਾਸਤੇ ਹਦਾਇਤ ਕਰ ਦਿਤੀ। ਪਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਬੜਾ ਨਿਰਾਸ ਸੀ। ਉਹ ਤਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਫ਼ੀਸ ਹੀ ਦੇ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਵਗਾਰ ਕਿਵੇਂ ਭਰਦਾ। ਮਾਸਟਰ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾ।
“ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾ ਕੇ ਆਖ ਦੇ, ਮੈਂ ਮਾਸਟਰ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਪਾਸ ਟਿਊਸ਼ਨ ਰਖ ਲਈ ਹੈ।" ਉਸ ਨੇ ਸਮਝਾ ਕੇ ਆਖਿਆ।
ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਵਿਸਰ ਚੁਕੇ ਆਦਰਸ਼ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਸਹਾਰ ਲੈਂਦਾ, ਪਰ ਇਹ ਟਿਊਸ਼ਨਾ ਵਿਚ ਸ਼ਰੀਕਾ ਨਾ ਸਹਾਰ ਸਕਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਜਮਾਤ ਨੂੰ ਹਸਾਬ ਦਾ ਕੰਮ ਵਧ ਤੋਂ ਵਧ ਦੇਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤਾ। ਰੋਜ਼ ਦੇ ਤੀਹ ਚਾਲੀ ਸੁਆਲ ਅਤੇ ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਟੈਸਟ। ਅਤੇ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੂੰ ਦਸ ਡੰਡਿਆਂ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਮੁਕੱਰਰ ਕਰ ਦਿਤੀ। ਇਸ ਦਾ ਲੋੜੀਦਾ ਅਸਰ ਹੋਇਆ। ਹੁਣ ਜਮਾਤ ਮਾਸਟਰ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਦੇ ਮਜ਼ਮੂਨ ਇਤਿਹਾਸ
੧੫੧.
