ਪੰਨਾ:ਨਵਾਂ ਮਾਸਟਰ.pdf/146

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਵਾਰ ਵੈਰੀ ਦੀਆਂ ਮੌਰਾਂ ਤੇ ਮਾਰਿਆ।
ਧੰਨੇ ਦੇ ਬਾਪੂ ਦਾ ਖੁਲ੍ਹੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਅਤੇ ਅਜ਼ਾਦ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਗੁੰਦਿਆਂ ਸਰੀਰ ਕੌਮ ਦੇ ਉਸਰਈਆ ਦੇ ਸਭ ਹਥਾਂ ਵਿਚ ਇਕਵਾਰਗੀ ਮੱਛੀ ਵਾਂਗ ਤਿਲਕਿਆ। ਮਾਸਟਰਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ 'ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਇਕ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਹਥੋਂ ਰੂਲ ਖੋਹ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਵਿਚ ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਮਾਰਿਆ ਉਸ ਦੀ ਪਗ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਜਾ ਪਈ। ਇਹ ਸਮੁੱਚੀ ਉਸਤਾਦ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਲਹਿ ਜਾਣ ਬਰਾਬਰ ਸੀ। ਸਭ ਮਾਸਟਰਾਂ ਨੇ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਦੋਸ਼ੀ ਨੂੰ ਜਾ ਫੜਿਆ।
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਸ ਮਾਰ ਕੁਟਾਈ ਦਾ ਕੀ ਅੰਤ ਹੁੰਦਾ, ਪਰ ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਰੌਲਾ ਸੁਣ ਕੇ ਮਾਸਟਰ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਇਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਇਕੋ ਤਕਣੀ ਵਿਚ ਹੀ ਸਾਰਾ ਮੁਆਮਲਾ ਸਮਝ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਵਿਚ ਪੈ ਕੇ ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਧਕਦਾ ਧਕਦਾ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਿਆ। “ਮਾਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੋਭਦਾ।" ਉਸ ਆਖਿਆ, “ਤੁਸੀਂ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ।" ਇਹ ਆਖ ਕੇ ਜਦ ਉਹ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲਗਾ ਇਕ ਅਣਖੀ ਮਾਸਟਰ ਪੋਲੀਸ ਲੈਣ ਥਾਣੇ ਜਾ ਚੁਕਾ ਸੀ।

ਹੈਡ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਬਿਨਾ ਪੁਲਸ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਸਕਦੀ। ਮਾਸਟਰ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸੋਚਿਆ। ਉਸ ਅਣਖੀ ਮਾਸਟਰ ਦੀ ਜਲਦਬਾਜ਼ੀ ਦਾ ਅੰਤ ਬਰਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਧੰਨੇ ਦੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਧੀਰਜ ਕਰਨ ਲਈ

੧੬੨.

ਵੈਰੀ