ਪੰਨਾ:ਨਵਾਂ ਮਾਸਟਰ.pdf/150

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਦਸਾਂਗਾ।" ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਅਸਤੀਫਾ? ਉਹ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗਾ। ਉਸ ਨੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਧਾਰ ਲਈ। ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਅੰਤ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ? ਕੁਝ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਗਰੀਬ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਇਸ ਖ਼ਾਹਸ਼-ਪੂਰਤੀ ਦੇ ਗਲਤ ਢੰਗ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਵੇਗਾ।
ਅਧੀ ਛੁਟੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲੋਂ ਉਸ ਦੀ ਨਾਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਘੰਟੀ ਸੀ। ਉਹ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਇਕ ਤਾਰ ਵਿਚ ਪਰੁਤੇ ਮਨਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, "ਹੁਣ ਸਾਹਮਣੀ ਟਕਰ ਲੈਣ ਦਾ ਵਕਤ ਆ ਗਿਆ ਹੈ।"
"ਤੁਸੀਂ ਛੁਟੀ ਦੇਵੋ, ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਕੁਟ ਕੁਟ ਕੇ ਮੋਹ ਕਰ ਦੇਈਏ।" ਪਰਤਾਪ ਨੇ ਭਖਦਿਆਂ ਉਠ ਕੇ ਆਖਿਆ।

“ਨਹੀਂ, ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਸਾਡਾ ਵੈਰੀ ਨਹੀਂ।" ਮਾਸਟਰ ਹਰਨਾਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅੰਨੇ ਜੋਸ਼ ਨੂੰ ਲੋਅ ਵਿਖਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। "ਚਕੀ ਵਿਚ ਦਾਣੇ ਪਿਸਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਦਾਣੇ ਚਕੀ ਨੂੰ ਹੀ ਆਪਣਾ ਵੈਰੀ ਸਮਝਣ ਲਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਜੋਗਿੰਦਰ ਨਗਰ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਅਲੈਕਟ੍ਰੀਸ਼ਨ ਜੋ ਜੈਨਰੇਟਰਾਂ ਨੂੰ ਚਲਾ ਕੇ ਬਿਜਲੀ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਚਕੀਆਂ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅਤੇ ਆਖਰੀ ਵੈਰੀ ਹਨ। ਇਵੇਂ ਹੀ ਮਾਸਟਰ ਬਾਵਾ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਲਈ, ਇਸ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਸ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਬਣਤਰ ਸੋਧਣੀ

੧੬੬.

ਵੈਰੀ