ਪੰਨਾ:ਨਵਾਂ ਮਾਸਟਰ.pdf/158

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਧੰਨਵਾਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗ਼ਰੀਬੀ ਦੇ ਨਰਕ 'ਚੋਂ ਕਢੇ ਰਾਜ ਬਖਸ਼ਿਆ ਸੀ, ਜਵਾਨ ਪੁਤਰ ਅਤੇ ਜਵਾਈ ਨੂੰ ਫੌਜ ਵਿਚ ਇਜ਼ੱਤ ਵਾਲੀਆਂ ਨੌਕਰੀਆਂ ਦਿਤੀਆਂ ਸਨ।
ਸਰਦਾਰ ਬਹਾਦਰ ਨੂੰ ਜਵਾਨੀ ਸਮੇਂ ਜ਼ਰੂਰ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨੀ ਪਈ ਸੀ, ਪਰ ਹੁਣ ਪਿਛਲੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਆਯੂ ਦੀ ਲੋੜ ਅਨੁਸਾਰ ਪੂਰਾ ਪੂਰਾ ਸੁਖ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਸੁਘੜ ਸਾਊ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਜਵਾਨ ਨੂੰਹ ਧੀ ਨਾਲ ਲਾਰੰਸ ਰੋਡ ਤੇ 'ਸਪਰਿੰਗ ਵਿਊ' ਵਿਚ ਮਨੁੱਖਾ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਸਵਰਗੀ ਘੜੀਆਂ ਬਿਤਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਕਾਲੇ ਭਾਵੇਂ ਧੌਲੇ ਬਣ ਚੁਕੇ ਸਨ, ਪਰ ਉਸਦਾ ਤਿਖੇ ਨਕਸ਼ਾਂ ਵਾਲਾ ਭਰਵਾਂ ਚਿਹਰਾ ਸਫੈਦ ਪਗ ਅਤੇ ਬੱਧੀ ਹੋਈ ਸਫ਼ੈਦ ਦਾਹੜੀ ਵਿਚ ਸੂਰਜ ਵਰਗਾ ਤੇਜ਼ ਰਖਦਾ ਸੀ।
ਜਦ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਦੌਰੇ ਤੋਂ ਪਰਤ ਕੇ ਉਸ ਦੀ ਨੀਲੀ ਸ਼ਿਵਰਲੈਟ ਕੋਠੀ ਦੇ ਫਾਟਕ ਅਗੇ ਰੁਕਦੀ, ਡਰਾਈਵਰ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਕੇ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਉਤਰਨ ਵਾਸਤੇ ਕਾਰ ਦਾ ਪਿਛਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਦਾ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੰਗਤੂ ਅਤੇ ਜਗਤੂ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਕਹਿਣ ਵਾਸਤੇ ਆ ਹਾਜ਼ਰ ਹੁੰਦੇ।

ਸਰਦਾਰ ਬਹਾਦਰ ਸਹਿਜੇ ਸਹਿਜੇ ਤੁਰ ਕੇ ਗੋਲ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ। ਜਗਤੂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਟ ਲਾਹੁਣ ਵਿਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦਾ ਫਿਰ ਉਹ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਮੰਗਤੂ ਨੇ ਸਰਦਾਰ ਬਹਾਦਰ ਦੇ ਬੂਟਾਂ ਦੇ ਤਸਮੇਂ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਖਲੋਤਿਆਂ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿਤੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਜਦ ਉਹ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ, ਨੌਕਰ ਬੜੇ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਬੂਟ ਲਾਹੁੰਦਾ, ਜੁਰਾਬਾਂ ਲਾਹ ਕੇ ਪਿੰਨੀਆਂ ਨੂੰ

ਨਵਾਂ ਮਾਸਟਰ

੧੭੫.