ਪੰਨਾ:ਨਵਾਂ ਮਾਸਟਰ.pdf/58

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਮਸਤ ਸਾਂ, ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਸ ਵਕਤ ਮਾਸਟਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਮੇਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦੀ ਲੜੀ ਜਗਿਆਸ ਨੇ ਤੋੜੀ ਅਤੇ ਕਿਹਾ 'ਭਾ ਜੀ, ਤੁਸੀਂ ਮੈਲਾ ਮੇਜ਼ ਪੋਸ਼ ਕਿਉਂ ਮੇਜ਼ ਤੇ ਵਿਛਾ ਦਿਤਾ ਸੀ?' ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਭਰਜਾਈ ਲਿਆ ਦਿਓ, ਉਹ ਆਪੇ ਕਪੜੇ ਧੋ ਦਿਆ ਕਰੇਗੀ। ਅਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਰੋਟੀ ਆਪ ਨਾ ਪਕਾਉਣੀ ਪਿਆ ਕਰੇਗੀ। ਜਗਿਆਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਸ਼ਰਾਰਤ ਸੀ।

'ਜਾ ਖੇਡ ਜਾ ਕੇ' ਮੈਂ ਕਿਹਾ 'ਇਦਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰੀਦੀਆਂ।' ਉਹ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਭਜ ਗਿਆ। ਕਿੱਡਾ ਭੋਲਾ ਹੈ ਜਗਿਆਸ, ਮੇਰਾ ਨਿੱਕਾ ਭਰਾ। ਆਪਣੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਖਰਚ ਤੁਰਦਾ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਇਹ ਭਰਜਾਈ ਪਿਆ ਮੰਗਦਾ ਹੈ। ਉਹਨੂੰ ਕਿਥੋਂ ਖਵਾਵਾਂਗਾ। ਇਸ ਨੂੰ ਕੀ ਸਮਝ, ਬੱਚਾ ਜੂ ਹੋਇਆ। ਮੈਂ ਜਗਿਆਸ ਨੂੰ ਸੱਦਿਆ ਅਤੇ ਉਹ ਸਵਾਲ ਇਕ ਵਾਰੀ ਫੇਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਿਹਾੜਾ ਉਹਦੇ ਮਾਸਟਰ ਨੇ ਲਿਖਇਆ ਸੀ; ਪਰ ਇਸ ਵਾਰੀ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਖਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਗੁੰਮ ਨਾ ਹੋ ਸਕਿਆ। ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਸੈਰ ਕਰਨ ਜਾਣਾ ਸੀ, ਜੁਤੀ ਵੀ ਇਕ ਪਾਸਿਓਂ ਮੇਰੀ ਗ਼ਰੀਬੀ ਦਰਸਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਮੋਚੀ ਪਾਸ ਲਿਜਾਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ। ਜੇਬ ਵਿਚ ਹਥ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਜੇਬ ਵੀ ਮੇਰੀ ਗ਼ਰੀਬੀ ਹੀ ਦਸ ਰਹੀ ਸੀ ਮੈਂ ਪਾਟੀ ਹੋਈ ਜੁਤੀ ਹੀ ਪਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲਾ ਗਿਆ।

'ਭਾ ਜੀ, ਸਕੂਲ ਵਾਲਾ ਮਾਸਟਰ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਫੀਸ ਲੈ ਕੇ ਆਈਂ' ਜਗਿਆਸ ਨੇ ਕਿਹਾ 'ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕੱਲ ਇਮਤਿਹਾਨ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਬੈਠਣ ਦਿਤਾ ਜਾਵੇਗਾ।'

੬੬.

ਜੀਵਨ ਵਿਚ