ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਛਕਾਇਆ ਨਾਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੱਥੋਂ ਆਪ ਛਕਿਆ,
ਵਾਹ ਗੁਰੂ 'ਗੋਬਿੰਦ' ਕਿਤੇ, ਕਿਤੇ ਚੇਲਾ ਭਾਖੀ ਦਾ ।
ਇਕ ਬਰਨ ਇਕ ਜਾਤ ਵਾਲਾ ਸੂਰਜ ਚਾੜ੍ਹ ਦਿੱਤਾ,
ਦੀਵਾ ਗੁੱਲ ਕੀਤਾ ਊਚ ਨੀਚ ਦੀ ਦਵਾਖੀ ਦਾ ।
ਸਿੱਖਾਂ ਵਾਲੀ ਨੀਂਹ ਜਦੋਂ ਰੱਖੀ ਗਈ ਸੀ ਕੇਸ ਗੜ੍ਹ,
ਉਸੇ ਦਿਨੋਂ ਸ਼ੁਭ ਹੋਇਆ ਦਿਨ ਇਹ ਵਸਾਖੀ ਦਾ ।
'ਸ਼ਰਫ਼' ਹੱਛ ਪੱਛ ਕੇ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਲ ਟੁਟਦਾ ਏ,
ਸੀਸ ਦੇਕੇ ਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਸਵਾਦ ਵੇਖੀ ਚਾਖੀ ਦਾ ।
-- --
ਕਲਗ਼ੀ
ਕਲਗ਼ੀ ਵਾਲੜੇ ਮਾਹੀ ਸਪਾਹੀ ਅਰਸ਼ੀ,
ਰੱਖੀ ਸੀਸ ਤੇ ਸੋਹਣੀ ਸਰਦਾਰ ਕਲਗ਼ੀ ।
ਬੂਟੇ ਨੂਰ ਦੇ ਉੱਗਦੇ ਦਿਲਾਂ ਅੰਦਰ,
ਜਦੋਂ ਮਾਰਦੀ ਤੇਰੀ ਲਿਸ਼ਕਾਰ ਕਲਗ਼ੀ !
ਸੋਮੇਂ ਨੂਰ ਦੇ ਅਮ੍ਰਿਤੀ ਸਿਮ ਸਿਮ ਕੇ,
ਰੁੜ੍ਹਦੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਗਈ ਏ ਤਾਰ ਕਲਗ਼ੀ ।
ਪੱਤ ਝੜ ਗਈ, ਕੂਮਲਾਂ ਫੁੱਟ ਪਈਆਂ,
ਬਨ ਕੇ ਜੱਗ ਵਿਚ ਆਈ ਬਹਾਰ ਕਲਗ਼ੀ ।
ਘੱਲੇ ਰੱਬ ਉਚੇਚ ਦਸਮੇਸ਼ ਜੀ ਨੂੰ,
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਨ ਕਮਾਨ ਤਲਵਾਰ ਕਲਗ਼ੀ ।
ਥਰ ਥਰ ਤਖਤ ਕੰਬੇ ਤਾਜ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ,
ਆਏ ਸੀਸ ਤੇ ਜਦੋਂ ਸਵਾਰ ਕਲਗ਼ੀ।
੧੨੮.