ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਨੂਰੀ ਦਰਸ਼ਨ.pdf/180

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਹੂੰਗ ਹੂੰਗ ਆਖਿਆ ਏਹ
ਬੁੱਢੇ ਦਰਿਆ ਮੈਨੂੰ,
ਬੱਚਾ ਐਡਾ ਹੌਂਸਲਾ ਸੀ
ਓਸ ਭਗਵਾਨ ਦਾ ।

ਤੇਗ਼ ਨਾਲ ਸੀਸ ਨੂੰ ਭੀ
ਓਹਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖਦਾ ਸੀ,
ਲਾਗੂ ਜਿਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ।
ਆਪਣੀ ਓਹ ਜਾਨ ਦਾ ।

ਚੋਰੀ ਬਦਮਾਸ਼ੀ ਕਰੇ
ਜਿਹੜਾ ਓਹਦੇ ਰਾਜ ਵਿਚ,
ਇਹੋ ਜੇਹਾ ਹੀਆ
ਕਿਸ ਮਾਂ ਦੇ ਜਵਾਨ ਦਾ ।

ਬੂਹੇ ਚੱਨੇ ਖੋਹਲਕੇ
ਨਿਸ਼ੰਗ ਲੋਕੀ ਸੌਣ ਪਏ,
ਬੀੜਾ ਬੀ ਨ ਗੁੰਮਦਾ ਸੀ ।
ਕਿਸੇ ਇਨਸਾਨ ਦਾ।

ਬੁਧਕੀਆਂ ਦੁਸ਼ਾਲੇ ਤੇ
ਇਨਾਮ ਕੜੇ ਵੰਡ ਵੰਡ,
ਘਰ ਘਰ ਬੀਜਿਆ ਸੀ
ਸੋਨਾ ਉਹਨੇ ਦਾਨ ਦਾ ।

ਕਾਬਲੋਂ ਛੁਡਾਇਆ ਓਹਨੇ
ਲੇਡੀਆਂ ਤੇ ਗੋਰਿਆਂ ਨੂੰ,
ਲੰਦਨ ਉੱਤੇ ਲੱਦ ਦਿਤਾ
ਭਾਰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਨ ਦਾ।

ਛੜੇ ਓਹਦੇ ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ

੧੭੪.