ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਹੂੰਗ ਹੂੰਗ ਆਖਿਆ ਏਹ
ਬੁੱਢੇ ਦਰਿਆ ਮੈਨੂੰ,
ਬੱਚਾ ਐਡਾ ਹੌਂਸਲਾ ਸੀ
ਓਸ ਭਗਵਾਨ ਦਾ ।
ਤੇਗ਼ ਨਾਲ ਸੀਸ ਨੂੰ ਭੀ
ਓਹਦੇ ਅੱਗੇ ਰੱਖਦਾ ਸੀ,
ਲਾਗੂ ਜਿਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ।
ਆਪਣੀ ਓਹ ਜਾਨ ਦਾ ।
ਚੋਰੀ ਬਦਮਾਸ਼ੀ ਕਰੇ
ਜਿਹੜਾ ਓਹਦੇ ਰਾਜ ਵਿਚ,
ਇਹੋ ਜੇਹਾ ਹੀਆ
ਕਿਸ ਮਾਂ ਦੇ ਜਵਾਨ ਦਾ ।
ਬੂਹੇ ਚੱਨੇ ਖੋਹਲਕੇ
ਨਿਸ਼ੰਗ ਲੋਕੀ ਸੌਣ ਪਏ,
ਬੀੜਾ ਬੀ ਨ ਗੁੰਮਦਾ ਸੀ ।
ਕਿਸੇ ਇਨਸਾਨ ਦਾ।
ਬੁਧਕੀਆਂ ਦੁਸ਼ਾਲੇ ਤੇ
ਇਨਾਮ ਕੜੇ ਵੰਡ ਵੰਡ,
ਘਰ ਘਰ ਬੀਜਿਆ ਸੀ
ਸੋਨਾ ਉਹਨੇ ਦਾਨ ਦਾ ।
ਕਾਬਲੋਂ ਛੁਡਾਇਆ ਓਹਨੇ
ਲੇਡੀਆਂ ਤੇ ਗੋਰਿਆਂ ਨੂੰ,
ਲੰਦਨ ਉੱਤੇ ਲੱਦ ਦਿਤਾ
ਭਾਰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਨ ਦਾ।
ਛੜੇ ਓਹਦੇ ਅੱਖਰਾਂ 'ਚ
੧੭੪.
