ਪੰਨਾ:ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ.pdf/24

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਉੱਪਰ ਪਾਲੇ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਛੋਹ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ।

ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਅੰਦਰੋਂ ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਉੱਠੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਪਰ੍ਹਾਂ ਝਟਕ ਦੇਵੇ, "ਇਹ ਗ਼ਲਤ ਐ!" ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਸਕੂਲ ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੁੰਡੇ ਵਾਲੀ ਘਟਨਾ ਯਾਦ ਆਈ। ਉਹ ਮੁੜ ਕੇ ਉਹੀ ਗ਼ਲਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ, "ਕਿਤੇ ਪਾਲਾ ਵੀ ਮੁੜ ਕੇ ਨਾ ਈ ਆਵੇ......!"

ਪਾਲੇ ਦੇ ਹੱਥ ਅੱਗੇ ਵਧਦੇ ਚਲੇ ਗਏ।

ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆਂ ਉਹ ਮੋਮਬੱਤੀ ਨੂੰ ਜਲਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਮੋਮ ਵਾਂਗ ਪਿਘਲ ਰਹੀ ਸੀ।

ਪਾਲੇ ਦੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਕਾਗ਼ਜ਼ ਤੇ ਕੁਝ ਵੱਖਰੇ ਅੱਖਰ ਲਿਖੇ ਜਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਨਾਲ ਹੀ ਉਸ ਅੰਦਰੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਉੱਠੀ, "ਇਹ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰ ਲਿਆ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ .......!....... ਪਾਪ..........!" ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਇਰਾਦਾ ਬਣਾ ਲਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇਸਨੂੰ ਦੁਹਰਾਏਗੀ ਨਹੀਂ।

ਅਗਲੀ ਵਾਰ ਇੱਕਲਿਆਂ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਪਾਲਾ ਉਸਨੂੰ ਛੂਹਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹਤਾ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਪਰ੍ਹਾਂ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ, "ਨਹੀਂ, ਪਾਲੇ! ਗਲਤ ਐ ਏਹ!"

"ਪਿਆਰ 'ਚ ਕੀ ਗਲਤ ਹੁੰਦੈ, ਭਾਬੀ?"

"ਬੱਸ! ਆਪਣਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਗੱਲਾਂ-ਬਾਤਾਂ ਤੱਕ ਈ ਠੀਕ ਐ!"

"ਜਿਵੇਂ ਤੇਰੀ ਮਰਜ਼ੀ!" ਕਹਿ ਕੇ ਪਾਲਾ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਗੱਲਾਂ-ਗੱਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਲੇ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ।

"ਜੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ.......ਫੇਰ?" ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਧੜਕਦੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਕਿਹਾ। ਇਸ ਵਾਰ ਉਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਹਲਕਾ ਸੀ।

"ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨ੍ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ..........!"

ਤੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ।

ਇਸ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਪਾਲਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਅੰਦਰਲੇ ਗੁਨਾਹ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਬਹੁਤ ਹੀ ਹਲਕਾ ਸੀ।

......ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਸਿਲਸਿਲਾ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਾਲੇ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖੀ ਪਈ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, "ਪਾਲਿਆ, ਆਪਣਾ ਹਾਏਂ ਕਦੋਂ ਤੱਕ ਚੱਲੂਗਾ?"

"ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭਰ", ਪਾਲੇ ਦਾ ਇੱਕ-ਟੁੱਕ ਜਵਾਬ ਸੀ।

"ਨਹੀਂ....... ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ.......ਜਦੋਂ ਤੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ......ਫੇਰ ...?"

"ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ! ਜੇ ਮੈਂ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਇਆ, ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਈ ਕਰਵਾਉਂ!"

16/ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ