ਪੂਜਾ ਹੁਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਆਪਾ ਨਾਲ ਡੂੰਘਾ ਪਿਆਰ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ। ਪੂਜਾ ਵਿੱਚ ਆਪਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਵਾਨ ਹੋ ਰਹੀ ਤਬੱਸੁਮ ਦਾ ਰੂਪ ਸਾਕਾਰ ਹੋਇਆ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਹ ਪੂਜਾ ਨਾਲ ਧੀਆਂ ਵਾਲੇ ਚਾਅ-ਲਾਡ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਪੂਜਾ ਤੇ ਸਚਿਨ ਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਛੇ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਹੋਏ ਸਨ ਤੇ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨੋਂ ਹੀ ਦੋਵੇਂ ਆਪਾ ਦੇ ਚੁਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ।
ਨਵੀਂ ਵਿਆਹੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪੂਜਾ ਦੇ ਵੀ ਅਰਮਾਨ ਸਨ ਕਿ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਉਸ ਨਾਲ ਚਾਅ-ਲਾਡ ਕਰਨ। ਪਰ ਸਚਿਨ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਕਰਕੇ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਂ-ਬਾਪ ਕੋਲੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਾ ਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ।
ਰੱਖੜੀ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਤਾਂ ਕਮਾਲ ਹੀ ਹੋ ਗਈ! ਜਦੋਂ ਪੂਜਾ ਨੇ ਸ਼ੌਕਤ ਸਾਹਿਬ ਅੱਗੇ ਰੱਖੜੀ ਬੰਨ੍ਹਣ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਹ ਝੱਟ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਏ। ਰੱਖੜੀ ਬੰਨ੍ਹਵਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਪੂਜਾ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਪੰਜ ਸੌ ਦਾ ਨੋਟ ਕੱਢ ਕੇ ਫੜਾਇਆ ਤਾਂ ਪੂਜਾ ਨੇ ਨਾਂਹ-ਨੁੱਕਰ ਕੀਤੀ, "ਰਹਿਣ ਦਿਓ, ਭਾਈਜਾਨ! ਐਨੇ ਪੈਸੇ ਨ੍ਹੀਂ... ਘੱਟ ਦੇ ਦਿਉ!" ਸ਼ੌਕਤ ਸਾਹਿਬ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਪੈਸੇ ਫੜਾਉਂਦਿਆਂ ਆਖਣ ਲੱਗੇ, "ਲੈ ਲੈ, ਕੁੜੀਏ! ਭੈਣਾਂ ਤਾਂ ਵੀਰਾਂ ਕੋਲੋਂ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਖੋਹ ਕੇ ਵੀ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ!"
ਉਸ ਦਿਨ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਮਸ਼ੀਨੀ ਜਿਹੇ ਬੰਦੇ ਅੰਦਰ ਕਿੱਡਾ ਪਿਆਰ ਭਰਿਆ ਦਿਲ ਪਿਆ ਸੀ।
ਪਰ ਪੂਜਾ ਦਾ ਰਵੱਈਆ ਉਹਨੀ ਦਿਨੀਂ ਆਪਾ ਨੂੰ ਓਪਰਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਆਪਾ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਉੱਪਰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਹੀ ਤੜੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ-ਬਹੁਤੇ ਖ਼ਾਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਹੀ ਹੇਠਾਂ ਆਉਂਦੀ, ਤੇ ਫਿਰ ਫਟਾਫਟ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਪੂਜਾ ਉਸ ਨੂੰ ਘੱਟ ਹੀ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਸੀ।
ਸ਼ਾਮੀਂ ਜਦੋਂ ਆਪਾ ਤੇ ਗੁਆਂਢਣ, ਸ਼ਹਿਨਾਜ਼ ਚਾਚੀ, ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਦੰਗਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਛਿੜ ਪਈ।
"ਨੀ, ਭੈਣੇ! ਕਹਿੰਦੇ, ਉਥੇ ਤਾਂ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਘਰਾਂ 'ਚ ਜਾ-ਜਾ ਕੇ ਮਾਰਦੇ ਨੇ!" ਚਾਚੀ ਨੇ ਫ਼ਿਕਰਮੰਦ ਲਹਿਜੇ 'ਚ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਤੋਂ ਬਚਾ ਕੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ।
"ਆਹੋ, ਚਾਚੀ!..... ਆਪਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜੀ ਪਿਆਰ ਕਰ ਲਈਏ, ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਰਵਾਹ ਨ੍ਹੀਂ!"
"ਅੱਲਾਹ ਖੈਰ ਕਰੇ, ਧੀਏ! ‘ਸੰਤਾਲੀਂ' ਵੇਲੇ ਵੀ ਆਹੀ ਕੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਤੀ!...", ਅਤੇ ਚਾਚੀ ਆਪਾ ਨੂੰ ਵੰਡ ਵੇਲੇ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਸੁਣਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ।
ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਾ ਦੀ ਨੀਂਦ ਉੱਡ ਗਈ। ਉਸ ਨੂੰ ਪਈ-ਪਈ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਦੂਰ ਕਿਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰੌਲੇ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।
20/ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ
