ਚਾਨਣ ਦੀ ਲੋਅ
ਊਸ਼ਾ ਨੇ ਚੀਖ਼ਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਨਿੱਕਲੀ। ਆਵਾਜ਼ ਉਸ ਦੇ ਸੰਘ 'ਚ ਹੀ ਕਿਤੇ ਅਟਕੀ ਪਈ ਸੀ।
ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਉੱਠਣ ਲਈ ਜ਼ੋਰ ਲਾਇਆ।
ਅਚਾਨਕ ਉਹ ਤ੍ਰਭਕ ਕੇ ਉੱਠ ਬੈਠੀ, "ਉਫ਼! ਕਿੰਨਾ ਭਿਆਨਕ ਸੁਪਨਾ ਸੀ।"
ਉਸ ਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਪਸੀਨੇ ਦੀਆਂ ਤ੍ਰੇਲੀਆਂ ਆਈਆਂ ਪਈਆਂ ਸਨ। ਆਪਣੇ ਤੇਜ਼ ਧੜਕਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਫ ਸੁਣਾਈ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ।
ਉਸ ਨੇ ਨਾਲ ਪਏ ਰਕੇਸ਼ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ।ਉਹ ਗੂੜ੍ਹੀ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ।
ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਮੁੜ ਪੈ ਗਈ।
ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮਿਚਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਨੀਂਦ ਦਾ ਹੁਲਾਰਾ ਉਸ ਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ। ਤਦੇ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਪਟਾਕ ਦੇਣੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲ੍ਹ ਲਈਆਂ।
ਨੀਂਦ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਮਿਚਦੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ ਭੈੜੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇ ਡਰੋਂ ਉਹ ਜਾਗਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
ਉਹ ਫਿਰ ਉੱਠੀ, ਅਤੇ ਉੱਠ ਕੇ ਕਮਰੇ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ।
ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ, ਫਿਰ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਹਵਾ ਲੈਣ ਲਈ ਵਰਾਂਢੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ।
ਵਰਾਂਢੇ ਵਿੱਚ ਫੈਲੇ ਕਾਲੇ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਤੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਭੈਅ ਆਇਆ, ਤੇ ਉਹ ਉਥੇ ਬਿਨਾ ਰੁਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਮੁੜ ਪਈ।
ਅਚਾਨਕ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਉਸ ਨੇ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਿਆ। ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿੱਚ ਝੁਣਝੁਣੀ ਜਿਹੀ ਉੱਠੀ, ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਕਦਮ ਤੇਜ਼ ਹੋ ਗਏ।
ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਬੱਤੀ ਜਗਾਈ।
ਟਿਊਬਲਾਈਟ ਦੇ ਚਾਨਣੇ ਨਾਲ ਸਾਹਮਣੀ ਕੰਧ ਤੇ ਟੰਗੀ ਵੱਡੀ ਤਸਵੀਰ ਚਮਕ ਉੱਠੀ। ਤਿੱਖੇ ਨੈਣ-ਨਕਸ਼ਾਂ ਵਾਲੀ ਗੋਰੀ ਰਜਨੀ ਤਸਵੀਰ ਵਿੱਚ ਮੁਸਕੁਰਾ ਰਹੀ ਸੀ।
"ਹੁਣ ਰਜਨੀ ਇਸ ਦੁਨੀਆ 'ਚ ਨਹੀਂ ਐ!" ਸੋਚ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੜਾ ਅਨੋਖਾ ਲੱਗਿਆ।
23/ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ
