ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ.pdf/87

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

"ਸ਼ੇਰ ਹਵਾਵਾਂ ਦਾ ਰੁਖ ਦੇਖ ਕੇ ਨੀ ਡਰਿਆ ਕਰਦੇ, ਭਾਬੀ!".........

ਰੁਪਿੰਦਰ ਨੂੰ ਚਾਚੇ ਦੀ ਮੌਤ ਵਾਲਾ ਦਿਨ ਯਾਦ ਆ ਗਿਆ... ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋਈ ਭੀੜ ਵੀ।.......

ਪਿੰਡ ਦੇ ਗਵਾਂਢੀ ਮੁੰਡੇ ਉਸਨੂੰ ਸਕੂਲੋਂ ਛੇਤੀ ਛੁੱਟੀ ਕਰਵਾ ਲਿਆਏ ਸਨ।...... ਜਦੋਂ ਉਹ ਡੌਰ-ਭੌਰ ਹੋਇਆ ਘਰ ਅੰਦਰ ਵੜਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਬੁੱਢੀਆਂ ਦੇ ਵੈਣ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੇ ਸੀ......... ਵਰਾਂਢੇ ਵਿੱਚ ਚਾਚੇ ਦੀ ਲੋਥ ਸਫੈਦ ਕੱਪੜੇ 'ਚ ਲਪੇਟੀ ਪਈ ਸੀ।

ਡੈਡੀ, ਸਰਪੰਚ ਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਬੰਦੇ ਥਾਣੇ 'ਚੋਂ ਵਾਪਿਸ ਆਏ ਸੀ ਤੇ ਕੁਝ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਲਿਖਤ-ਪੜ੍ਹਤ ’ਚ ਰੁਝੇ ਹੋਏ ਸੀ। ‘ਮੁਕਾਬਲਾ' ਸ਼ਬਦ ਰੁਪਿੰਦਰ ਨੇ ਕਈਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ।........

......... ਉਸ ਦਿਨ ਗੱਡੀ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ‘ਬਾਬੇ' ਦੀ ਤਸਵੀਰ ਲੱਗੀ ਵੇਖ ਕੇ ਰੁਪਿੰਦਰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਬ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਆਪਣਾ ਗੁਬਾਰ ਰਾਣੀ ਕੋਲ ਕੱਢਿਆ ਸੀ, "ਇਹਨੂੰ ਕਹਿ, ਅੱਗੇ ਅਡਮਿਸ਼ਨ ਲੈ-ਲੈ ਐਮ. ਏ. ’ਚ!...... ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਮੈਂ ਇਹਨੂੰ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਦੇਣੈ।........"

ਰਾਣੀ ਨੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਲਾਸ ਉਹਦੇ ਅੱਗੇ ਕੀਤਾ ਸੀ, "ਪਹਿਲਾਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਬੈਠ ਕੇ ਪਾਣੀ ਪੀਓ!....... ਬਹੁਤਾ ਅਪ-ਸੈਟ ਅਮਨ ਉਦੋਂ ਦਾ ਹੋਇਐ, ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਲੱਗਿਐ!"

ਰੁਪਿੰਦਰ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਤਾਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸੀ.ਡੀ.ਐਸ. 'ਚੋਂ ਦੋ ਵਾਰ ਰਿਜੈਕਟ ਹੋ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਮਨ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਲਿਆ ਸੀ। ਕਾਲਜ 'ਚ ਅਮਨ ਸ਼ੁਦਾਈਆਂ ਵਾਂਗ ਐਨ.ਸੀ.ਸੀ. ਦੀਆਂ ਪਰੇਡਾਂ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕੈਂਪ ਲਾਉਣ ਕਦੇ ਇਧਰ ਤੇ ਕਦੇ ਉਧਰ ਤੁਰਿਆ ਰਹਿੰਦਾ, ਪਰ ਐਨ.ਸੀ.ਸੀ. ਦੇ ਇੰਚਾਰਜ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਅਸਰ-ਰਸੂਖ ਦੇ ਬਲਬੂਤੇ ਫੌਜ 'ਚ ਦਾਖਲੇ ਦਾ ਰੁਪਿੰਦਰ ਨੂੰ ਰਾਣੀ ਕੋਲੋਂ ਹੁਣ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀ।......... ਇਸੇ ਲਈ ਰਾਤੀਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਅਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਸੀ।.......

ਰਸੋਈ ਦੀ ਖਿੜਕੀ 'ਚੋਂ ਰਾਣੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਨਜ਼ਰੀਂ ਪੈਂਦਿਆਂ ਹੀ ਰੁਪਿੰਦਰ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਆਪਣੀ ਹਥੇਲੀ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ।

ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਵੜਦਿਆਂ ਰਾਣੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਉਸਦੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਲੜੀ 'ਚ ਵਿਘਨ ਪਿਆ, "ਕੀ ਕਹਿੰਦਾ ਡਾਕਟਰ?"

ਰੁਪਿੰਦਰ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਗੌਲੇ ਬਿਨਾਂ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ।

ਰਾਣੀ ਕਮਰੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ’ਚ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ।

ਰੁਪਿੰਦਰ ਨੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਘੇਰੇ ਅੰਦਰੋਂ ਹੀ ਪੁੱਛਿਆ, "ਅਮਨ.......?"

79/ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ