(੧੪)
ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ।
ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਵੇਖ ਗਿਆ ਹੈ ?
ਪੰਚੂ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਆਖਿਆ, 'ਹਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਅੱਖੀਂ ਵੇਖ ਗਿਆ ਹੈ।
ਗੁਰਚਰਨ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥਲਿਓਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਕਹਿਣ ਲਗੇ, “ਚਲ ਬੀਬਾ ਜੇ ਉਸਨੂੰ ਐਨੇ ਕਸੂਰ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਵੀ ਨ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਇਸ ਘਰ ਵਿਚ ਰਹਿਣਾ ਫਜ਼ੂਲ ਹੈ। ਮੈਂ ਗੱਡੀ ਲਿਆਉਨਾ ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਕਚਹਿਰੀ ਜਾਕੇ ਉਸਤੇ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਣਾ ਪਏਗਾ।
ਅਦਾਲਤ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਮੁਕਦਮਾ ਕਰਨਾ ਸੁਣਕੇ ਵਿਚਕਾਰਲ ਨੋਂਹ ਤ੍ਰਬਕ ਪਈ। ਗੁਰਚਰਨ ਨੇ ਆਖਿਆ “ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਟਬਰ ਦਾਰ ਵਾਸਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਨੋਹਾਂ ਧੀਆਂ ਨਾਲ ਇਹ ਸਲੂਕ ਕਰਨਾ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਨਹੀਂ। ਜੇ ਤੂੰ ਚੁਪ ਚਾਪ ਇਹ ਨਿਰਾਦਰ ਸਹਾਰ ਲਿਆ ਤਾਂ ਰੱਬ ਵੀ ਤੇਰੇ ਤੇ ਗੁਸੇ ਹੋ ਜਾਇਗਾ।
ਵਿਚਕਾਰਲੀ ਨੋਂਹ ਉਠ ਕੇ ਖਲੋ ਗਈ। ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ ਤੁਸੀਂ ਪਿਉ ਦੀ ਥਾਂ ਹੋ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਆਖੋਗੇ ਮੈਂ ਮੰਨਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹਾਂ।
ਹਰਚਰਨ ਦੇ ਬਰ ਖਿਲਾਫ ਮੁਕਦਮਾਂ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ, ਗੁਰਚਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਜੰਜੀਰੀ ਵੇਚਕੇ ਵਕੀਲ ਨੂੰ ਡਬਲਫੀਸ ਦੇ ਦਿੱਤੀ।
ਤ੍ਰੀਕ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਪੇਸ਼ੀ ਹੋਈ। ਦੂਜਾ ਫਰੀਕ
