________________
{ ੧੨੪ ) • ਸੁਣਿਆ, ਸੁਣਿ ਕਰਿ ਪੁਛਿਆ “ਜੋ ਏਹੁ ਸਬਦ ਕਿਸਦਾ ਹੈ ?? । ਤਬ ਉਹੁ fਸਿਖੁ ਬੋਲਿਆ, ਆਖਿਓਸੁ “ਜੀ ਏਹੁ ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦਾ ਹੈ । ਤਦੇਹੁ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਜੀ ਉਸ ਸਿਖ ਦੈ ਨਾਲਿ ਰਲਿ ਆਇਆ, ਆਇ ਪੈਰੀ ਪਇਆ। ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਣ ਨਾਲੇ ਹਥਹੁ ਪੈਰਹੁ ਘੁੰਗਰੂ ਤੋੜ ਸੁਟਿਅਸੂ, ਗੁਰੁ ਗੁਰੁ ਲਗਾ ਜਪਣਿ । ਟਹਲ ਕਰਣ ਆਵੈ, ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜੇ, ਪਖਾ ਫਰੋ । ਤਬ ਇਕ ਦਿਨਿ ਗੁਰੁ ਅੰਗਦ ਜੀ ਪਿਛਲੀ ਰਾਤਿ ਗਏ, ਜਾਂ ਦੇਖੇ ਤਾਂ ਸੂਹੇ ਬਸਤੁ ਪੈਧੇ ਬੈਠੀ ਇਲੜੀ ਚਿਕਦੀ ਹੈ। ਤਬ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਜੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਜੀ ! ਏਹੁ ਕਉਣੁ ਥੀ ਪਾਤਸਾਹ ! । ਤਬ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, “ਅੰਗ ! ਏਹੁ ਦੁਰਗਾ ਥੀ, ਸੋ ਅਠਵੇਂ ਦਿਹਾੜੋਂ ਗੁਰੂ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰਣਿ ਆਂਵਦੀ ਹੈ । ਤਬ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਪੈਰੀ ਪਇਆ । ਤਬ ਆਗਿਆ ਪਰਮੇਸਰ ਕੀ ਨਾ ਇਕ ਦਿਨਿ ਬਾਬੇ ਕਾ ਪੈਰੁ ਹਲਦਾ ਥਾ। ਜਬ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦੁ ਦੇਖੈ ਤਾਂ ਕਈ ਜੀਅ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਵਿਦਾ ਹੋਦੇ ਹੈਨਿ। | ਤਦਹੀ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਨੂੰ ਇਕ ਦਿਨਿ ਸਾਹੁਰਿਓ ਕਪੜੇ ਆਏ, ਤਬ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਜੀ ਜੋੜਾ ਲਾਇਆ । ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਜੀ ਕੀ ਆਗਿਆ ਹੋਈ 'ਜਾਹਿ ਘਾਸ ਲੈ ਆਉ । ਤਬ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦੁ ਜੀ ਘਾਜੂ ਲੈ ਆਇਆ ਧਾਈਆਂ ਵਿਚਹੁ । ਤਬ ਕਪੜੇ ਸਭੇ ਚਿਕੜ ਨਾਲਿ ਭਰੇ । ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਜੀ ਡਿਠਾ । ਤਬ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਕਲਪਣ ਲਾਗੀ, ਆਖਿਓਸੁ, ਨਾਨਕ ! ਤੇ ਇਹੁ ਭੀ ਗਵਇਆ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਕੰਮਹੇ ਪੜੁ ਪਰਾਇਆ । ਜੋ ਕਪੜਿਆਂ ਉਪਰਿ ਚਿਕੜੁ ਪਾਇ ਲੈ ਆਇਆ । ਤਬ ਬਾਬਾ ਹfਸਿਆ ਆਖਿਓਸੁ “ਮਾਤਾ* ! ਏਹੁ ਚਿਕੜੁ ਨਾਹੀ, ਇਹੁ ਚੰਦਨੁ ਹੈ ਦੀਨ ਦੁਨੀਆ ਕਾ । ਤਬ ਮਾਤਾ ਜੀ ਚੁਪ ਕਰਿ ਰਹੀ । ਤਬ ਬਾਬਾ ਜੀ ਜਾਇ ਸੁਤਾ । ਰਸੋਈ ਕਾਂ ਵਖਤੁ ਹੋਇਆ ਤਬ ਬਾਂਦੀ ਲਗੀ ਜਗਾਵਣਿ । ਤਬ ਬਾਬੇ ਦੇ ਚਰਣ ਜੀਭ ਨਾਲਿ ਚਟਿਅਸੁ । ਚਟਣੇ ਨਾਲਿ ਜਬ ਦੇਖੇ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਜੀ ਸਮੁੰਦ ਵਿਚ ਖੜਾ ਹੈ । ਸਿੱਖਾਂ ਦਾ ਬੋਹਿਥੁ ਨਾਲਿ ਧਕਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਕਢ ਦਾ ਹੈ । ਤਬ ਮਾਤਾ ਭੀ ਆਇ ਗਈ, ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਆਖਿਓਸੁ, ਨਾਨਕ ਜਾਗਿਆਹੈ?ਤਬ ਬਾਂਦੀ ਆਖਿਓਸੁ, ਨਾਨਕੁ ਏਥੈ ਨਾਹੀ, ਮਾਤਾ ਜੀ ! ਸਮੁੰਦ ਵਿਚ ਖੜਾ ਹੈ। ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਦੀ ਜੋਗੁ ਲਗੀ ਮਾਰਣਿ' ਆਖਿਓਸੁ, ਏਹ ਭੀ ਲਗੀ ਮਸਕਰੀਆ ਕਰਣਿ ਤਬ ਬਾਰਾ ਜਾਗਿਆ ਤਾਂ ਮਾਤਾ ਅਖਿਆ,'ਬੇਟਾ, ਇਹ ਭੀ ਗੋਲੀ ਲਗੀ ਮਸਕਰੀਆਂ ਕਰਣ, ਅਖੇ ਜੁ-ਨਾਨਕੁ ਸਮੁੰਦੁ ਵਿਚਿ ਖੜਾ ਹੈ- ਤਬ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਮਾਤਾ ਜੀ ! ਕਮਲੀ ਗੋਲੀ ਦੇ ਆਖਿਐ ਲਗਣਾ ਨਹੀਂ । ਤਬ ਬਾਂਦੀ ਕਮਲੀ ਹੋਇ ਗਈ ।
- ਮੁਰਾਦ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੀ ਮਾਤਾ ਹੈ ।
Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
