________________
(੬੧) ਉਜਾੜਿ ਮੈਂ ਚਲਿਆ, ਪਟਣ ਦੇਸ ਵਿਚਿ ਆਇ ਨਿਕਲਿਆ | ਪਟਣ ਤੇ ਕੋਸ ਤਿਨਿ ਉਜਾੜਿ ਥੀ, ਓਥੈ ਆਇ ਬੈਠਾ,ਮਰਦਾਨਾ ਨਾਲਿ ਆਹਾ | ਪਟਣ ਕਾ ਪੀਰੁ ਸੇਖ ਫਰੀਦੁ ਥਾ, ਤਿਸਕੇ ਤਖਤਿ ਤੇ* ਸੇਖੁ ਬਿਹਮੁ ਬਾ। ਤਿਸ ਕਾ ਇਕੁ ਮੁਰੀਦ ਸੂਬਾ ਕੇ ਵੇਲੇ ਲਕੜੀਆ ਚੁਣਣਿ ਆਇਆ ਥਾ,ਤਿਸਕਾ ਨਾਉਂ ਸੇਖੁ ਕਮਾਲੁ ਥਾ, ਸੋ ਪੀਰਕੇ ਮਦਬਰ ਖਾਣੇ ਕੀਆਂ ਲਕੜੀਆਂ ਚਣਣਿ ਗਇਆ ਥਾf । ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਕੇ ਕੋਲਿ ਬਾਬਾਂ ਅਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਦੋਵੇਂ ਬੈਠੇ ਹਨ। ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਰਬਾਬੁ ਵਜਾਇਆ, ਸਬਦੁ ਗਾਵਣਿ ਲਾਗਾ, ਸਲੋਕੁ ਦਿਤੋਸੁ ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਵਿਚ ਗੋਸਟਿ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਬਾਬੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ : ਪੇਸਲੋਕ ! ਆਪੇ ਪਟੀ ਕਲਮ ਆਪਿ ਉਪਰਿ ਲੇਖੁ ਭਿ ਤੂੰ ॥ ਏਕੋ ਕਹੀਐ Pਨਾਨਕਾ ਦੂਜਾ ਕਾਹੇ ਕੁ ॥੨॥ Vਜਬ ਏਹੁ ਸਲੋਕੁ ਕਮਾਲਿ ਫਕੀਰ ਸੁਣਿਅib ਤਬ ਲਕੜੀਆਂ ਛੋਡ ਕਰਿ ਆਇ ਗਇਆ, ਅਰਜੁ ਰਖੀਅਸੁ : ਜੀਉ ! ਇਸ ਰਬਾਬੀ ਕਉ ਹੁਕਮੁ ਕੀਜੈ ਜੋ ਇਹੁ ਬੈਤੁ ਫਿਰਿ ਆਖੈ । ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਹੁਕਮੁ ਹੋਆ ਜੋ ਇਹ ਸਲੋਕ ਫਿਰਿ ਦੇਹ” । ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਸਲੋਕ ਫਿਰਿ ਦਿਤਾ । ਕਮਾਲ ਸਿਖਿ ਲੈਇਆ , ਜੋ ਕੁਛ ਲਕੜੀਆਂ ਚੁਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਸੋਈ ਘਨਿ ਕਰਿ ਸਲਾਮੁ ਕੀਤੋ ਸੁD | ਪਟਣਿ ਆਇਆ, ਲਕੜੀਆਂ ਸੁਟਿ ਕਰਿ ਜਾਇ ਅਪਣੇ ਪੀਰ ਕਉ ਸਲਾਮੁ ਕੀਤੀਅਸੁ ਤਾਂ ਆਖਿਓਸੁ “ਪੀਰ ਸਲਾਮਤਿ ! ਮੈਨੂੰ ਏਕੁ ਖੁਦਾਇ ਦਾ ਪਿਆਰਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਪੀਰੁ ਕਹਿਆ, “ਕਮਾਲ ! ਕਿਥਹੁ ਮਿਲਿਓ ? ਤਾਂ ਕਮਾਲਿ ਕਹਿਆ, “ਪੀਰ ਸਲਾਮਤਿ ! ਮੈਂ ਲਕੜੀਆਂ ਚੁਣਣਿ ਗਇਆ ਥਾ, ਉਸਕੈ ਨਾਲਿ ਇਕੁ ਰਬਾਬੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾਉ ਨਾਨਕੁ ਹੈਸੁ, ਆਪਣੇ ਸਲੋਕ ਆਖਦਾ ਹੈ । ਤਬ ਪੀਰ ਆਖਿਆ, ਬਚਾ ! ਕੋਈ ਤੋਂ ਬੀ ਬੈਤੁ ਸਿਖਿਆ ? 1 ਤਬ ਕਮਾਲਿ ਆਖਿਆ 'ਜੀਵੈ ਪੀਰ ਸਲਾਮਤਿ ! ਹਿਕੁ ਬੈਤੁ ਮੈਨੋ
- ਤੇ ਪਾਠ ਹਾਂ: ਬਾ: ਨ: ਦਾ ਹੈ । ਸੋ ਪੀਰਤੋਂ"ਗਇਆ ਬਾ’ ਤਕ ਦੀ ਥਾਂ ਹਾ; ਬਾ: ਵਾਲੇ ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਐਉਂ ਹੈ:-ਭਲਾ ਫਕੀਰ ਥਾ, ਖੁਦਾਇ ਕਾ ਖ਼ਬਰਦਾਰ ਥਾ` । #ਹਾ ਬਾ; ਨੁ: ਵਿਚ ਪਾਠ ਹੈ-ਜੰਗਲ ਵਿਚ । ਗੋਸਟ' ਸੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਬਾਬੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਹੈ: ਬਾ: ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਹੈ ਨਹੀਂ । ਏਥੇ ਹਾਂ: ਵਾ: ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਪਾਠ ਹੈ-ਸੁਣਿ ਕਰ ਕਮਾਲ ਆਇ ਗਇਆ, ਅਗੇ ਆਵੇ ਤਾਂ ਦੇਖੇ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਅਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਬੈਠੇ ਹੈਨ, ਆਇ ਕਰ ਸਿਰ ਨਿਵਾਇਕੇ ਬਹਿ ਗਇਆ । ਤੇ ਤਬਿ ਲਕੜੀਆਂ ਛੋਡਿ ਕਰਿ ਆਇ ਗਇਆ ਇਤਨਾ ਪਾਠ ਹੈ ਨਹੀਂ । ਇਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ 'ਉਸ ਨੇ ਕੰਠ ਕਰ ਲੀਤਾ; ਹਾਬਾ:ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਪਾਨ ਹੈ “ਸਿਖ ਲੀਤਾ। ਮੁਰਾਦ ਹੈ 'ਸਲਾਮ ਕਰ ਕੇ ਟੁਰ ਗਿਆ ।
Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
