ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਉਸਨੂੰ ਮਾਣ ਵਡਾ ਮਥਾ ਟੇਕਿਆ ਜਾਇ ਕੇ ਮਾਤ੍ਰਾ ਨੂੰ।। ਰਾਣੀ ਲੂਣਾ ਦੇ ਮਹਿਲ ਨੂੰ ਰਵਾ ਹੋਇਆ ਅੰਦ੍ਰ ਜਾਇ ਵੜਿਆ ਪੁਤ੍ਰ ਖਾਤ੍ਰਾ ਨੂੰ।। ਕਾਦ੍ਰਯਾਰ ਬਹਾਲ ਕੇ ਨਫਰ ਪਿਛੇ ਪੌੜੀ ਜਾਇ ਚੜਿਆ ਮਥਾ ਟੇਕਿਆ ਜਾਇ ਕੇ ਮਾਤ੍ਰਾ ਨੂੰ।।੧੪।। ਸੁਆਦ ਸੂਰਤਿ ਨਾ ਹੁਸਨ ਦੀ ਜਾਇ ਝਲੀ ਰਾਣੀ