੨੩੦
ਪੂਰਬ ਅਤੇ ਪੱਛਮ
ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਕਰਜ਼ੇ ਦੀ ਕਥਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਕ ਵਾਰ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ ਸੌ ਰੁਪੈ ਹੇਠ ਆਇਆ ਤਾਂ ਕਈ ਸਾਲ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਕਰਜ਼ੇ ਦਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੋੜ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰਾ ਬੈਂਕਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਪਬਲਿਕ ਲਈ। ਹੋਰ ਫਾਇਦੇ ਮੰਦ ਬਣਾਇਆ ਜਾਵੇ । ਇਨਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਧਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਤਾਕਿ ਹਰ ਇਕ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਘਟ ਤੋਂ ਘਟ ਇਕ ਕੁਆਪਰੇਟਿਵ ਸੁਸਾਇਟੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਵੇ; ਵਿਆਜ ਘਟਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਕਿ ਗਰੀਬ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ ਤੇ ਕਰਜ਼ੇ ਦਾ ਬੋਝ ਬਹੁਤਾ ਨ ਪਵੇ, ਅਤੇ ਕਰਜ਼ੇ ਦੀ ਰਕਮ ਸੌਖੀਆਂ ਕਿਸ਼ਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਦਾ ਹੱਕ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਮੁਲਕ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਨੂੰ ਮੰਡੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਆਮ ਜਨਤਾ ਤਕ ਪੁਚਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੰਡੀਆਂ ਦੀ ਬਣਤਰ ਜੋ ਪੱਛਮੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਹੈ, ਸਾਡੇ ਦੇਸ ਦੀਆਂ ਮੰਡੀਆਂ ਦੀ ਬਣਤਰ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀਂ ਖਾ ਸਕਦਾ। ਦਸਤਕਾਰੀ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਦੀ ਖਪਤ ਵਲ ਦੇਖੋ ਜਾਂ ਖੇਤੀ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਵਲ ਸਭ ਪਾਸੇ ਇਹੀ ਮਲੂਮ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਹਰ ਇਕ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਵੇਚਣ ਲਈ ਭੀ ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਕੇ ਵਰਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਿਚ । ਦਸਤਕਾਰਕ ਪੈਦਾਵਾਰ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਉਸ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜੋ ਦਸਾਵਰ ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਡੇ ਵਡੇ ਸੌਦਾਗਰਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਥੋਕ ਫਰੋਸ਼ਾਂ ਪਾਸ ਵੇਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਅਗੇ ਪ੍ਰਚੂਨ ਵੇਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ । ਪੰਤੂ ਅਜ ਕਲ ਇਹ
