( ੨੪ ) ਮੰਨੈ ਧਰਮ ਸੇਤੀ ਸਨਬੰਧੁ ॥ (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਹ) [ਪੰਬ] ਭੇਖਾਂ ਦੇ ਰਸਤੇ ਨਹੀਂ ਤੁਰੇਗਾ । (ਕਿਉਂਕਿ ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ (ਉਸ ਦਾ) ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਭੇਖਾਂ ਦੀ ਕਾਨ ਨਹੀਂ ਰਖਦਾ। ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹੋਇ | ਜੇ ਕੋ ਮੰਨਿ ਜਾਣੈ ਮਨਿ ਕੋਇ ॥੧੪॥ (ਅਰਥ ਪਿਛੇ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ) ਮੰਨੈ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖੁ ਦੁਆਰੁ ॥ ਮੰਨੇ ਪਰਵਾਰੇ ਸਾਧਾਰੁ ॥ (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨੇਗਾ (ਉਹ) ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ [ਗਿਆਨ) ਪਾਵੇਗਾ । (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਹ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ) ਪਰਵਾਰ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰ ਲਏਗਾ, ਅਰਥਾਤ ਮੁਕਤ ਕਰ ਲਏਗਾ) । ਮੰਨੈ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਗੁਰੂ ਸਿਖ ॥ ਮੰਨੇ ਨਾਨਕ ਭਵਹਿ ਨ ਭਿਖ ॥ (ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ ਮੰਨੇਗਾ, (ਉਹ ਆਪ ਸੰਸਾਰ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਤਰੇਗਾ, (ਅਤੇ ਹੋਰਨਾਂ ਨੂੰ ਭੀ) ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਸਿੱਖਯਾ (ਸੁਣਾਕੇ) ਤਾਵੇਗਾ। ( ਜੋ ਨਾਮ ਨੂੰ) ਮੰਨੇ ਗਾ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ ਉਹ) [ਭਿਖ ੨੩ ਸਫੇ ਦੀ ਬਾਕੀ : ਤੀਜਾ ਬਹੁਤੇ ਵੀਚਾਰਵਾਨ ਮਹਾਂ ਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਦਾਸ ਨੂੰ ਅਗ ਨ ਪਾ ਹੀ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਅਰਥ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਗੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਆਪਣੀ ਗਤੀ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ ।
