(੭੯ ) ਕੀ ਕਰੀ ਹੈ । ਜਿਵੇਂ ਹਥੌੜੇ ਨਾਲ ਸੋਨਾ ਘੜ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਵੇਂ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਮਨ ਨੂੰ ਸੁਧ ਕਰਨ ਦਾ ਢੰਗ ਹੋਵੇ । ਜਦੋਂ ਮਨ ਹਿੱਲੇ ਓਦੋਂ ਹੀ ਗਿਆਨ ਦੀ ਸੱਟ ਮਾਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਧ ਕਰ ਤੇ ਲਿਆ ਜਾਏ । ਭਉ ਖਲਾ ਅਗਨਿ ਤਪ ਤਾਉ ॥ ਡਰ ਦੀ ਖੱਲ ਪੌਂਕਨੀ ਅਤੇ ਤਪ ਦੀ ਅੱਗ [ਤਾਉ] ਬਲੇ ਜੋ ਡਰ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮਨ ਵਿਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਡਰ ਵਿਚ ਲੱਗਾ ਪੁਰਸ਼ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਨਿਡਰ ਨੌਕਰ ਭੀ ਆਪਣੇ ਫ਼ਰਜ਼ ਤੋਂ ਗੁਮਰਾਹ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਲਈ ‘ਡਰ ਦੀ ਫੂਕਨੀ ਨਾਲ ਤਪ ਰੁਪ ਅੱਗ ਬਾਲੇ। “ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਹੀ ਤਪਾਂ ਦਾ ਸਿਰਤਾਜ ਤਪ ਹੈ, - ਅਰਥਾਤ ਡਰ ਵਿਚ ਹੋਕੇ ਗੁਰਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ । ਭਾਂਡਾ ਭਾਉ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਿਤੁ ਢਾਲਿ ॥ ਤ, ਪੂਮ (ਰੂਪ) ਭਾਂਡਾ (ਹੋਵੇ, ਅਤੇ) ਉਸ ਵਿਚ [ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮ ਦਾ ਸਿਮਰਨ ਭੀ [ਢਾਲਿ ਪਾਇਆ ਹੋਵੇ । ਅਰਥਾਤ ਉਹ ਪੁਰਸ਼ ਜਿਸ ਵਿਚ ਜਤ, ਧੀਰਜ,ਅਚੱਲ ਬੁਧੀ, ਮਨ ਨੂੰ ਸਮਝਾਣ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਵਾਲਾ, ਡਰ ਨਾਲ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੋਯਾ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਪੁਤਲਾ ਭੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫਿਰ ਸਿਮਰਨ ਭੀ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ । ਘੜੀਐ ਸਬਦੁ ਸਚੀ ਟਕਸਾਲ ਦੇ (ਅਜੇਹਾ ਪੁਰਸ਼ ਹੀ) ਸਚੀ ਟਕਸਾਲ (ਹੈ, ਉਹ ਅਗਲੇ) ਸਬਦ ਨੂੰ ਪੜ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਰਥਾਤ ਪਿੱਛੇ ਦੱਸੇ ਸਾਰੇ ਗੁਣ ਪੁਰਸ਼ : ਵਿਚ ਹੋਣ ਤਾਂ ਫਿਰ ਉਹ ਅਹੰਬ੍ਰਹਮਾਸਮਿ' ਜਾਂ 'ਸੋਹੰ' ਸਬਦ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮੁ ਤਿਨ ਕਾਰ॥
