ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਨੂਰ ਜਹਾਨ
ਨੂਰੇ ਜਹਾਨ ਤੂੰ ਲੋ ਜਗਦੀ ਦਸ ਕਦੀ ਵਸਦੀ ਵੀ ਸੈਂ?
ਜੋਤ ਜਹਾਂਗੀਰੀ ਮਹੱਲਾਂ ਦੀ, ਕਦੀ ਜਗਦੀ ਵੀ ਸੈਂ?
ਰੂਪ ਦੇ ਅਸਮਾਨ ਦਾ ਸੂਰਜ, ਦਸ ਕਦੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਵੀ ਸੈਂ?
ਤਕਦੀਰ ਦੀ ਏ ਕਲਮ ਵਾਂਗੂੰ, ਤੂੰ ਕਦੀ ਵਗਦੀ ਵੀ ਸੈਂ?
ਕਾਸ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸੌਂ ਰਹੀ॥੧॥
ਏ ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਜੰਮ ਕੇ, ਮਾਉਂ ਤੈਨੂੰ ਸਟਨਾਂ
ਚੰਨ ਦਾ ਅਸਮਾਨ ਤੋਂ, ਲੈ ਆ ਜ਼ਿਮੀਂ ਤੇ ਵਸਨਾਂ।
ਭਾਗ ਦਾ ਤੇਰੇ ਸਰਹਾਨੇ, ਹੋ ਖੜਾ ਲੈ ਹਸਨਾ।
ਕਾਦਰੀ ਕੁਦਰਤ ਨੇ ਪਾਨਾ, ਰਹਿਮ ਤੈਨੂੰ ਚਕਨਾ।
ਪਰ ਗੋਦ ਮਾਂ ਦੀ ਪਲ ਰਹੀ॥੨॥
ਅਕਬਰੀ ਮਹਿਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਭਾਗ ਤੈਨੂੰ ਲੈ ਗਏ।
ਪਾਲਤੂ ਤੇਰੇ, ਵੀ ਤੇਰੇ, ਸਨ, ਪਿਛੇ ਨੀ ਤਰੇ।
ਮਧ ਜੁਆਨੀ ਨਾਲ ਮਸਤੀ, ਨੈਨ ਤੇਰੇ ਸਨ ਭਰੇ।
ਰੂਪ ਦਾ ਭਾਂਬੜ ਮਚੇ, ਆਸ਼ਕ ਪਤੰਗੇ ਸੜ ਮਰੇ।
ਜਗ ਸਾਰੇ ਹੁਲ ਗਈ॥੩॥
੯੫
