ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਮੈ ਮਿਨਤਾਂ ਕਰ ਕਰ ਹਾਰੀ ਨੀ।
ਡਿਗ ਪੈਰੀਂ ਅਰਜ ਗੁਜਾਰੀ ਨੀ।
ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਏਹ ਮੁਰਾਰੀ ਨੀ।
ਏਹ ਡਾਢਾ ਠਗ ਦਸਾਵੇ ਨੀ।
ਏਹ ਕੀਕਣ ਸ਼ੌਹ ਵਸ ਆਵੇ ਨੀ।
ਏਹ ਮੈਥੋਂ ਮੂਲ ਨ ਜਾਵੇ ਨੀ।
ਮੈਂ ਰੋਵਾਂ, ਉਹ ਹਸਾਵੇ ਨੀ।
ਮੀਂਹ ਵਸਦੇ ਬਿਜਲੀ ਢਾਵੇ ਨੀ।
ਖਿਚ ਸਾਂਗ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਲਾਵੇ ਨੀ।
ਹੁਣ ਚਾੜ੍ਹ ਅਰਸ਼ ਤੋਂ ਢਾਵੇ ਨੀ।
ਦਸ ਕੀਕਨ ਸ਼ੌਹੁ ਵਸ ਆਵੇ ਨੀ?
ਪ੍ਰੇਮ ਕਰੇ, ਸੋਈ ਪਾਵੇ ਨੀ॥
ਮੈਂ ਪੁਛਾਂ, ਕਾਹਨੂੰ ਨੱਸ ਚਲੇ।
ਓਹ ਆਖਨ, ਏਹੀ ਹਸ ਭਲੇ।
ਕਿਸੇ ਬੈ ਕਰਾਏ ਨਹੀਂ ਵਲੇ।
ਸਭ ਸਾਂਝੇ ਅਸੀ ਬੜਾਵੇ ਨੀ।
ਏਹ ਚੰਚਲ ਸ਼ੌਹੁ ਵਖਾਵੇ ਨੀ
ਗਲੀਂ ਗੱਲ ਮਿਲਾਵੇ ਨੀ॥
੧੪੯
