ਪੰਨਾ:ਪ੍ਰੀਤ ਕਹਾਣੀਆਂ.pdf/140

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
Jump to navigation Jump to search
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਨਾਦਰ ਨੇ ਉਠਾ ਕੇ ਸਤਾਰਾ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ॥ ਸਚ ਮੁਚ ਉਹ ਸੀਨੇ ਲਾਣ ਜੋਗੀ ਹੀ ਸੀ। "ਤੂੰ ਅਜ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮਲਕਾ ਸਮਝ। ਈਰਾਨ ਤੇ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੀ ਹੀ ਮਲਕਾ ਨਹੀਂ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਮੁਲਕਾਂ ਦੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਨਾਦਰ ਦੇ ਦਿਲ ਦੀ ਮਲਕਾਂ ਵੀ।" ਨਾਦਰ ਨੇ ਲਾਡ ਨਾਲ ਸਤਾਰਾ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਉਂਗਲ ਫੇਰਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਕਾਜ਼ੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿਤਾ ਗਿਆ।
ਇਕ ਰਾਤ ਵਿਚ ਹੀ ਦਰ ਦਰ ਠੋਕਰਾਂ ਖਾਣ ਵਾਲੀ ਦਾਸੀ ਇਕ ਵਡੀ ਸਲਤਨਤ ਦੀ ਰਾਣੀ ਬਣ ਗਈ। ਸਤਾਰਾ ਨ ਆਪਣੀ ਸਿਆਣਪ ਨਾਲ ਥੋੜੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਹਰਮ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਤੀਵੀਆਂ ਨੂੰ ਅਪਣੇ ਵਸ਼ ਕਰ ਲਿਆ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ-ਜਿਹੜੀ ਨਾਦਰ ਦੀ ਮਨਜ਼ੂਰੇ-ਨਜ਼ਰ ਸੀ- ਉਸ ਦੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਬਣ ਗਈ, ਉਸ ਦਾ ਨਾਂ ਸ਼ੇਰਾਜੀ ਸੀ। ਉਹ ਨਾਦਰ ਦੇ ਦਿਲ ਪੂਰੇ ਹਕੁਮਤ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਸਤਾਰਾ ਦੇ ਔਣ ਨਾਲ ਸਭ ਕੁਝ ਖੋਹੇ ਜਾਣ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਬਦਲੇ ਦੀ ਠਾਣੀ।
ਲਸ਼ਕਰ ਨੂੰ ਦਿਲੀ ਵਲ ਕੂਚ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਮਿਲ ਗਿਆ | ਨਾਦਰ ਸ਼ਾਹ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਵਕਤ ਤਿਆਰੀਆਂ ਵਿਚ ਲੰਘ ਗਿਆ। ਅਖੀਰ ਉਹ ਜਦ ਸਤਾਰਾ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਇਆ, ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਅਜੀਬ ਕਿਸਮ ਦੀ ਹਸਰਤ ਟਪਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਤਾਰਾ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਨਾਦਰ ਨੂੰ ਵਖ ਹੋਣ ਦਾ ਦੁਖ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਹ ਬੜੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਾਦਰ ਦਾ ਜੀ ਬਹਿਲਾਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਬੜਾ ਚਿਰ ਗਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਰਹੀਆ ਅਖੀਰ ਨਾਦਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪਗੜੀ ਚੋਂ ਇਕ ਕੀਮਤੀ ਹੀਰਾਂ ਕੇ ਸਤਾਰਾ ਨੂੰ ਦੇਂਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਕਿਹਾ-"ਜੇ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਵਕਤ ਦੀ

-੧੪0-