ਪੰਨਾ:ਪ੍ਰੀਤ ਕਹਾਣੀਆਂ.pdf/93

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
Jump to navigation Jump to search
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
 

ਪ੍ਰਦੇਸ

 

ਡਿਯੂਕ ਆਫ਼ ਵਿੰਡਸਰ

ਪ੍ਰੇਮਕਾ ਤੋਂ ਤਖਤ ਕੁਰਬਾਨ



ਪ੍ਰੇਮ ਨੇ ਮਜਨੂੰ ਨੂੰ ਦੀਵਾਨਾ ਬਣਾ ਦਿਤਾ, ਰਾਂਝੇ ਨੂੰ ਹੀਰ ਦੇ ਪਿਓ ਦੀਆਂ ਮਝੀਆਂ ਚਾਰਨੀਆਂ ਪਈਆਂ, ਤੇ ਫਰਿਹਾਦ ਪਹਾੜ ਦੀਆਂ ਠੋਕਰਾਂ ਖਾਂਦਾ ਫਿਰਿਆ। ਅਜਿਹਾ ਕੋਈ ਵਿਰਲਾ ਹੀ ਅਭਾਗਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਹ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਲਾ ਹੋਠਾ ਨੂੰ ਨਾ ਲਾਇਆ ਹੋਵੇ। ਕੀ ਅਮੀਰ, ਤੇ ਕੀ ਗ਼ਰੀਬ, ਇਕ ਵਾਰ ਸਾਰਿਆਂ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਮਾਰੂ ਹਮਲਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪਰੇਮ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦਾ ਨਿਯਮ ਹੈ, ਕਿ "ਉਸਨੂੰ ਛੁਟੀ ਨਾ ਮਿਲੇ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਬਕ ਯਾਦ ਰਹੇ।" ਉਸ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਓਹੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਦੀ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਵਸਲ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ:-
"ਲੁਤਫੇ ਮੈ ਤੁਝ ਸੇ ਕਿਆ ਕਹੂੰ ਜ਼ਾਹਿਦ,

-੯੩-