੨੦
ਧਯਾਇ ੨
ਲਗੇ ਅਬ ਤੋ ਇਸ ਸੇ ਯੂੰ ਕਹਿ ਦੇਵਕੀ ਕੋ ਬਚਾਉਂ ਕਿ ਜੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਮੇਰੇ ਹੋਗਾ ਸੋ ਤੁਮੇਂ ਦੂੰਗਾ ਪੀਛੇ ਕਿਸਨੇ ਦੇਖੀ ਹੈ ਲੜਕਾ ਹੀ ਨ ਹੋਇ ਕਿ ਯਹੀ ਦੁਸ਼ਟ ਮਰੇ ਯਿਹ ਅਵਸਰ ਤੋ ਟਲੈ ਫਿਰ ਸਮਝੀ ਜਾਇਗੀ, ਇਸ ਭਾਂਤ ਮਨ ਮੇਂ ਠਾਨ ਵਸੁਦੇਵ ਨੇ ਕੰਸ ਸੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਤੁਮਾਰੀ ਮ੍ਰਿਤਯੁ ਇਸਕੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੇ ਹਾਥ ਨ ਹੋਗੀ ਕਯੋਂਕਿ ਮੈਨੇ ਏਕ ਬਾਤ ਨਹਿਰਾਈ ਹੈ ਕਿ ਦੇਵਕੀ ਕੇ ਜਿਤਨੇ ਲੜਕੇ ਹੋਂਗੇ ਤਿਤਨੇ ਮੈਂ ਤਮੇ ਲਾ ਦੂੰਗਾ ਯਿਹ ਬਚਨ ਮੈਨੇ ਤੁਮਕੋ ਦੀਆ ਐਸੀ ਬਾਤ ਜਬ ਵਸੁਦੇਵ ਨੇ ਕਹੀ ਤਬ ਸਮਝ ਕੇ ਕੰਸ ਨੇ ਮਾਨ ਲੀ ਔਰ ਦੇਵਕੀ ਕੋ ਛੋੜ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਹੇ ਵਸੁਦੇਵ ਤੁਮਨੇ ਅੱਛਾ ਬਿਚਾਰ ਕੀਆ ਜੋ ਐਸੇ ਭਾਰੀ ਪਾਪ ਸੇ ਮੁਝੇ ਬਚਾਲੀਆ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਬਿਦਾ ਕੀਏ ਔਰ ਕੇ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਏ ॥
ਕਿਤਨੇ ਏਕ ਦਿਨ ਮਥੁਰਾ ਮੇਂ ਰਹਿਤੇ ਭਏ, ਜਬ ਪਹਿਲਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਦੇਵਕੀ ਕੋ ਹੂਆ ਤਬ ਵਸੁਦੇਵ ਲੇ ਕੰਸ ਪੈ ਗਏ ਔਰ ਰੋਤਾ ਹੂਆ ਲੜਕਾ ਆਗੇ ਧਰ ਦੀਆ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਕੰਸ ਨੇ ਕਹਾ ਵਸੁਦੇਵ ਤੁਮ ਬੜੇ ਸੱਤਯਵਾਦੀ ਹੋ ਮੈਨੇ ਆਜ ਜਾਨਾ ਕਿਉਂ ਕਿ ਤੁਮਨੇ ਮੁਝਸੇ ਕਪਟ ਨ ਕੀਆ ਨਿਰਮੋਹੀ ਹੋ ਅਪਨਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਲਾ ਦੀਆ ਇਸ ਸੇ ਡਰ ਮੁਝੇ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੈ ਯਿਹ ਬਾਲਕ ਮੈਨੇ ਤੁਝੇ ਦੀਆ ਇਤਨਾ ਸੁਨ ਬਾਲਕ ਲੈ ਦੰਡੌਤ ਕਰ ਵਸੁਦੇਵ ਜੀ ਤੋ ਅਪਨੇ ਘਰ ਆਏ ਔਰ ਇਸੀ ਸਮਯ ਨਾਰਦ ਮੁਨਿ ਜੀ ਨੇ ਜਾਇ ਕੰਬ ਸੇ ਕਹਾ, ਰਾਜਾ ਤੁਮਨੇ ਯਹ ਕਯਾ ਕੀਆ ਜੋ ਬਾਲਕ ਉਲਟਾ ਫੇਰ ਦੀਆ ਕਿਆ ਤੁਮ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ ਕਿ ਵਸਦੇਵ ਕੀ ਸੇਵਾ
