ਪੰਨਾ:ਪ੍ਰੇਮਸਾਗਰ.pdf/35

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

੩੪

ਧਯਾਇ ੬



ਦੀ ਕੌੜੀ ਕੌੜੀ ਚਕਾਇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਅਪਨੀ ਬਾਟ ਲੀ ।।
ਜਯੋਂ ਹੀ ਯਮਨਾ ਤੀਰ ਪੈ ਆਏ ਤਯੋਂ ਹੀ ਸਮਾਚਾਰ ਸੁਨ ਵਸੁਦੇਵ ਜੀ ਆ ਪਹੁੰਚੇ ਨੰਦ ਜੀ ਸੇ ਮਿਲ ਕੁਸ਼ਲ ਖੇਮ ਪੂਵ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਤੁਮ ਸਾ ਸਗਾ ਔਰ ਮਿੱਤ੍ਰ ਹਮਾਰਾ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਕਿ ਜਬ ਹਮੈਂ ਭਾਰੀ ਬਿਪਤਿ ਭਈ ਤਬ ਗਰਭ ਵਤੀ ਰੋਹਿਣੀ ਤੁਮਾਰੇ ਯਹਾਂ ਭੇਜਦੀ ਉਸਕੇ ਲੜਕਾ ਹੂਆ ਸੋ ਤੁਮ ਨੇ ਪਾਲ ਬੜਾ ਕੀਆ ਹਮ ਤੁਮਾਰਾ ਗੁਣ ਕਹਾਂ ਤਕ ਬਖਾਨੇਂ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਫੇਰ ਪੂਛਾ ਕਰੋ ਰਾਮ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਔਰ ਯਸੋਧਾ ਰਾਨੀ ਆਨੰਦ ਸੇ ਹੈਂ ਨੰਦ ਜੀ ਬੋਲੇ ਆਪਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਸਬ ਭਲੇ ਹੈਂ ਔਰ ਹਮਾਰੇ ਜੀਵਨ ਮੂਲ ਤੁਮਾਰੇ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਭੀ ਕੁਸ਼ਲ ਸੇ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨਕੇ ਹੋਤੇ ਤੁਮਾਰੇ ਪੁੱਨਯ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੇ ਹਮਾਰੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਹੂਆ ਪਰ ਏਕ ਤੁਮਾਰੇ ਹੀ ਦੁਖ ਸੇ ਹਮ ਦੁਖੀ ਹੈਂ ਵਸੁਦੇਵ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ ਮਿੱਤ੍ਰ ਬਿਧਾਤਾ ਸੇ ਕੁਛ ਨ ਬਸ ਆਵੈ ਕਰਮ ਕੀ ਰੇਖਾ ਕਿਸੀ ਸੇ ਮੇਟੀ ਨ ਜਾਇ ਇਸ ਸੇ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਆਇ ਦੁਖ ਪੀਰ ਪਾਇ ਕੌਨ ਪਛਤਾਇ ਐਸਾ ਗਯਾਨ ਜਤਾਇਕੇ ਕਹਾ॥
ਚੌ: ਤੁਮ ਘਰ ਜਾਹੋ ਬੇਗ ਆਪਨੇ ॥ ਕੀਨੇ ਕੰਸ ਉਪੱਦ੍ਰਵ ਘਨੇ
ਬਾਲਕ ਢੂੰਡ ਮੰਗਾਵੇ ਨੀਚ ॥ ਹੂਈ ਸਾਧੁ ਪਰਜਾ ਕੀ ਮੀਚ
ਤੁਮ ਤੋਂ ਸਬ ਯਹਾਂ ਚਲੇ ਆਏ ਹੋ ਔਰ ਕੰਸ ਕੇ ਦੂਤ ਢੂੰਡਤੇ ਫਿਰਤੇ ਹੈਂ ਨ ਜਾਨੀਏ ਕੋਈ ਦੁਸ਼ਟ ਜਾਇ ਗੋਕੁਲ ਮੇਂ ਉਪਾਧਿ ਮਚਾਵੇ ਯਹ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਨੰਦ ਜੀ ਅਕੁਲਾ ਕਰ ਸਬ ਕੋ ਸਾਥ ਲੀਏ ਸੋਚਤੇ ਮਥੁਰਾਸੋ ਗੋਕੁਲ ਕੋ ਚਲੇ॥