੪੧੬
ਧ੍ਯਾਇ ੨੩
ਗ੍ਰਿਹ ਸੁਤ ਸੁੰਦਰਿ ਲੋਭ ਨਹਿ,ਤਨ ਧਨ ਦੇ ਯਸ਼ ਲੇਇ॥
ਇਤਨੇ ਬਚਨ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਮੁੱਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਜਰਾਸਿੰਧ ਬੋਲਾ ਕਿ ਯਾਚਕ ਕੋ ਦਾਤਾ ਕੀ ਪੀਰ ਨਹੀਂ ਹੋਤੀ ਤੋ ਭੀ ਦਾਨੀ ਧੀਰ ਅਪਨੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤਿ ਨਹੀਂ ਛੋਡਤਾ ਇਸਮੇਂ ਸੁਖ ਪਾਵੈ ਕੈ ਦੁਖ, ਦੇਖੋ ਹਰਿ ਨੇ ਕਪਟਰੂਪ ਕਰ ਬਾਮਨ ਬਨ ਰਾਜਾ ਬਲਿ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾਇ ਤੀਨ ਪਗ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਮਾਂਗੀ ਉਸ ਸਮਯ ਸ਼ੁੱਕ੍ਰ ਨੇ ਬਲਿਕੋ ਚਿਤਾਯਾ ਤੌ ਭੀ ਰਾਜਾ ਨੇ ਅਪਣਾ ਪ੍ਰਣ ਨਛੋਡਾ॥
ਚੌ: ਦੇਹ ਸਮੇਤ ਰਹੀ ਤਿਨ ਦਈ॥ ਤਾਂ ਕੀ ਜਗ ਮੇਂ ਕੀਰਤਿ
ਭਈ॥ ਯਾਚਕ ਬਿਸ਼ਨ ਕਹਾਂ ਯਸ਼ ਲੀਨਾ॥ ਸਰਬਸ
ਲੇ ਤਾਹੂ ਹਠ ਕੀਨਾ॥
ਇਸ ਸੇ ਤੁਮ ਪਹਿਲੇ ਅਪਨਾ ਨਾਮ ਭੇਦ ਕਹੋ ਤਦ ਜੋ ਤੁਮ ਮਾਂਗੋਗੇ ਸੋ ਮੈਂ ਦੂੰਗਾ ਮੈਂ ਮਿੱਥ੍ਯਾ ਨਹੀ ਭਾਖਤਾ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਬੋਲੇ ਕਿ ਰਾਜਾ ਹਮ ਖ੍ਯਤ੍ਰੀ ਹੈਂ ਬਾਸਦੇਵ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਹੈ ਤੁਮ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਹਮੇਂ ਜਾਨ ਤੇ ਹੋ ਔ ਯੇਹ ਦੋਨੋਂ ਅਰਜੁਨ ਭੀਮ ਹਮਾਰੇ ਫੁਫੇਰੇ ਭਾਈ ਹੈਂ ਹਮ ਯੁੱਧ ਕਰਨੇ ਕੋ ਤੁਮਾਰੇ ਪਾਸ ਆਏ ਹੈਂ ਹਮ ਸੇ ਯੁੱਧ ਕੀਜੈ ਹਮ ਯਹੀ ਤੁਮ ਸੇ ਮਾਂਗਨੇ ਆਏ ਹੈਂ ਔਰ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਮਾਂਗਤੇ, ਮਹਾਰਾਜ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਸੁਨ ਜਰਾਸਿੰਧ ਹੰਸ ਕਰ ਬੋਲਾਕਿ ਮੈਂ ਤੁਮ ਸੇ ਕ੍ਯਾਂ ਲੜੂੰ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸੋਹੀਂ ਸੇ ਭਾਗ ਚੁਕਾ ਹੈ, ਔਰ ਅਰਜਨੁ ਸੇ ਭੀ ਨ ਲੜੂੰਗਾ ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਯਿਹ ਬਿਦਰਭ ਦੇਸ਼ ਗਿਯਾ ਥਾ ਕਰਕੇ ਨਾਰੀ ਕਾ ਭੇਖ, ਰਹਾਂ ਭੀਮਸੈਨ ਕਹੋ ਤੋਂ ਇਸ ਸੇ ਲੜੂੰ ਯਿਹ ਮੇਰੀ ਸਮਾਨ ਕਾ ਹੈ
